door Wilma van Maarschalkerweerd
Deze tijd van donkerte, waarin je je zo klein en onzeker kunt voelen, kan wel wat moed en licht gebruiken. Ik vond een dapper miertje in dit gedicht van Hans Børli.

Verslag vanuit de graswortels
Ik ben een kleine mier.
Stilte valt over de paden
en de avond begint te schemeren in het bos.
Alle verstandige oude bosmieren
zijn vast allang veilig thuis
met hun dennennaalden – maar ik
scharrel rond in de schemering, mijn grijpertjes klaar,
omhoog langs een zwiepend pijpestrootje.
Het zou zo fijn zijn, weet je,
om thuis te komen in onze mierenhoop
met een ster die ik heb geplukt …

Vertaald uit het Noors –
Hans Børli, Når kvelden står rød over Hesteknappen, 1979