door Annette Wierper
En dan is het gewoon weer januari geworden. Voor sommigen is dat Dry January, dat overigens zelden de eindstreep haalt. Hoeveel goede voornemens zijn we voornemens te nemen?

Stoppen met roken hoeft nog niet; dat is pas in oktober. Minder eten? Makkelijker gezegd dan gedaan na het kerstdiner met al die lekkere restjes. Meer bewegen? Altijd een goeie. En de hond moet toch uitgelaten worden.

De boom het huis uit, en al die andere kerstmeuk weer naar zolder. Nou goed, koffie dan maar. En nog een laatste oliebol. Welke was nou lekkerder? De strijd eindigt onbeslist. Allicht, in deze dorpen zijn de bakkers allemaal even goed. Maar ja, die goede voornemens, hè? Zijn nu alweer gesneuveld. Maar voor het reguliere leven geldt na de oudejaarsconference toch altijd weer de harde realiteit: de champagne is op en voor een nieuwe fles is het nu toch echt te laat. Terwijl het vuurwerk langzaam uitsterft en zelfs de hond al niet meer geïnteresseerd is in die laatste knallen -het is immers maar flauwekul, want de beloning -een eend, een haas- blijft uit, dus waar zou je je nog druk om maken- gooien wij de laatste restjes Kerstmis in de kliko. In de gang zet ik de tafelkleden klaar voor de stomerij. Het kerstservies -toch zeker twee weken van ontbijt tot dessert intensief gebruikt- gaat weer voor een jaar in de ‘kast van oma’. Naast de kristallen glazen van ons huwelijk, zelden nog gebruikt, te veel gedoe met afwassen.

Toch wel een goed idee: Dry January. Eens kijken hoever we komen. Een beetje gas terug, niet meteen al te fanatiek. En zo rommelt de 1e januari zich naar de volgende dag en is alles alweer business as usual. Er is nog een stukje van die heerlijke paté. Jij een glaasje wijn?

We beginnen morgen.