door Frans Ruijter
Gerrie Vos-Post -van de Meelmuis aan de Meentweg- overleed op 20 december 2024, kort na haar 90e verjaardag.

‘Een vrouwenhand en een paardentand mogen nooit stilstaan’. Deze wijze les kreeg Gerrie als elfde van veertien kinderen mee van haar vader. Het gezin Post aan de Meentweg in Eemnes bestond uit zes meisjes en acht jongens. Na de geboorte van haar jongste broertje Chris werd moeder Post bedlegerig, waardoor de oudere zussen de zorg op zich namen. Toen zij uitvlogen, viel die verantwoordelijkheid op Gerrie en haar zus Annie. Hard werken was de norm en ontspanning schaars. De Blaricumse kermis bracht daar verandering in.

Sjees rijden
In augustus 1958 belde Driekus Vos uit Blaricum naar de familie Post. Gerrie nam op. Hij vroeg: ‘Is Nel thuis?’ ‘Nee, Nel is getrouwd en het huis uit.’ Driekus schakelde snel en vroeg: ‘Wil jij dan met mij sjees rijden op de Blaricumse kermis?’ Gerrie stemde toe, en het beviel hen zo goed dat ze in 1964 trouwden. In 1965 werd Lambert geboren en een jaar later Henk.

De Meelmuis
Driekus en Gerrie runden de fouragehandel, die dankzij Gerrie’s inbreng groeide en later bekend werd als ‘de Meelmuis’. Meelmuis is een verouderd scheldwoord voor bakkers- of molenaarsknecht maar de zaak werd een begrip in Blaricum en omstreken: als je iets nergens kan vinden, vind je het daar.

Zware klap
In 1984 sloeg het noodlot toe. Driekus kreeg een hartaanval, op de fiets op weg naar de versierde sjeesenkeuring tijdens de Blaricumse kermis, en overleed aan de Noolseweg. Een zware klap voor Gerrie en hun jonge zonen. Toch pakten ze samen de draad weer op. Lambert ging in de zaak werken, terwijl Henk een baan vond bij een bronbemalingsbedrijf in Bunschoten. Maar het boerenbloed bleef stromen en naast de winkel hield het gezin koeien, schapen en Lambert ook duiven. Later vertrok Henk naar Duitsland om daar te boeren.

Korenbloem
Met de jaren kreeg Gerrie steeds meer lichamelijke klachten. Ze kwam minder in de winkel maar bleef actief met haar elektrische borduurmachine. Ze deed niets liever. Haar werkstukken, vaak voorzien van de korenbloemen uit ons gemeentewapen, vonden hun weg naar vele huishoudens.

Het einde
Vier jaar geleden brak Gerrie na een vervelende val haar pols en werd afhankelijk van thuiszorg. In haar laatste levensmaanden verbleef ze een maand in Tergooi MC en drie maanden in Naarderheem in Blaricum. Ze leefde naar haar 90e verjaardag toe, die ze groots wilde vieren. Vlak ervoor werd besloten dat dit niet verstandig was en vier dagen na haar verjaardag overleed deze hardwerkende, creatieve en moedige vrouw. Tijdens haar uitvaart in een goed gevulde St. Vituskerk sprak haar zus Annie een mooie levensloop uit, waarvan ik in overleg met haar delen heb gebruikt. Gerrie is begraven bij haar Driekus, die ze ruim 40 jaar had moeten missen.

Lambert, Henk, Doris en kleinzoon Tijmen moeten verder, maar met de stevige basis die door hun ouders is gelegd, zal dat zeker lukken.