door Wilma van Maarschalkerweerd
Ans Majoor (68) plantte al tomatenplanten, sla en kruiden in haar tuin op Emmerrek 6. In Almere droomde Jean-Paul Maas (60) slechts van een moestuin. Toen ze besloten te gaan samenwonen én het hoekhuis op nummer 8 vrijkwam, grepen ze hun kans. Een moestuin aan huis, ideaal!

Na de verhuizing kostte het twee jaar om de tuin te ontdoen van oude coniferen, bomen en gras en met stoepranden moestuinbakken te maken in de voor- en zijtuin. Met dank aan Facebook en YouTube knutselde Jean-Paul mettertijd een opklapbare kweektunnel, tomatenkas, klimrekken voor bonen, erwten en komkommers en afdekbare constructies waar kool meestal rupsvrij kan opgroeien. ‘Vooral de eerste jaren hadden we meer uitgaven dan opbrengst,’ zegt Ans ‘maar nog steeds gaat het vooral om het plezier dat we eraan beleven.’ En daarmee raakt ze precies de kern: beiden ervaren ze dat deze hobby hen lichamelijk en geestelijk fitter maakt. Ze konden zelfs stoppen met diverse medicijnen en voelen zich er goed bij.

Schone ramen? Liever de tuin in!
Je eigen groenten kweken zorgt ervoor dat je verder ook bewuster met voeding omgaat. Jean-Paul: ‘We gaan graag op pad om eten bij de boer te halen. Het smaakt allemaal zoveel lekkerder.’ Ook plantjes en zaden halen ze er. Jaarlijks bezoeken ze de Moestuinbeurs, waar het biologisch en alternatief is wat de klok slaat. Ze kopen en ruilen er planten en zaden en vinden er boeken om van te leren. Bij plantenmarkt Boskoop in Laren halen ze groenteplantjes voor een kwartje, maar veel zaaien ze zelf, wat al begint in februari. Dan staat het huis vol potjes met zaailingen. ‘Vroeger maakte ik me druk om schone ramen, nu ga ik liever de tuin in,’ lacht Ans.

Te vol, te veel en te leuk
Begin juli hangt de perenboom vol vruchten, diverse komkommersoorten groeien langs een rek, de kousenband bloeit, er staan nog wat dikke tuinbonen en rode kool, spitskool, bloemkool en broccoli verdringen elkaar in het koolbed. Ook in de tomatenkas is het vol, té vol, zegt Jean-Paul. Hij bekent dat dat wel een dingetje is: te veel willen en dan de boel te dicht op elkaar zetten. Herkenbaar… Er is ook altijd wel iets nieuws om te proberen, allerlei bessen, een vijg, kiwi, diverse kruiden, bakken met pootaardappels, een vaderdag-perzikboompje, een nieuw aardbeienrek; het enthousiasme en de pret spat ervan af bij deze twee. Het huis geurt naar pas geoogste knoflook, in een gevlochten streng op de eettafel, die vol staat met tuinspul.

Praatje over de heg
Wat ze oogsten wordt opgegeten, ingevroren of geweckt en de kinderen krijgen wat mee. Die moeten altijd mee op een inspectierondje of krijgen de oogst per foto voorgeschoteld. Wat de tuin verder oplevert zijn sociale contacten. Mensen blijven staan, kijken over de heg om te zien wat de moestuin nu weer te bieden heeft. Dat is het leuke aan een moestuin vóór; het nodigt uit tot een praatje. Op zomervakantie zit er niet in met zo’n tuin, maar dat boeit Ans en Jean-Paul niet. ‘Misschien in het najaar, we zien wel. Eerst hier genieten!’