door Loes Post-Janmaat
Ons redactielid en columnist Annette Wierper (1945) begon als 50-plusser aan een studie Nederlandse Taal en Cultuur aan de VU in Amsterdam. Daarna deed zij de Master Literatuurwetenschap. Deze rondde zij cum laude af. Dat smaakte naar meer en zo ontstond het idee om te promoveren. In 2019 verdedigde zij in de Universiteit Leiden haar proefschrift over Charlotte Jacobs, de oudere zus van Aletta Jacobs en eerste vrouwelijke apotheker van Nederland en Nederlands-Indië.

‘Ik groeide op bij mijn grootouders aan de Amstelkade in Amsterdam. Toen ik elf jaar oud was, hertrouwde mijn moeder en vertrok met haar echtgenoot naar Nederlands-Indië. Ik kon niet mee, omdat ik dan na een jaar alweer -en alleen- terug moest naar Nederland vanwege de leerplichtwet. Met mijn oma zwaaide ik haar uit aan de kade toen ze met de HM Willem Ruys uit Rotterdam vertrok. Natuurlijk was ik verdrietig maar bij oma was het warm, gezellig en vertrouwd en werd ik omringd door lieve familieleden. Hierdoor kijk ik terug op een liefdevolle jeugd.’

Pippi Langkous
‘Na de lagere school ging ik naar de MMS, de middelbare meisjesschool. Eigenlijk een school met maar weinig carrièreperspectief. En de universiteit was al helemaal een onbereikbaar ideaal. Na verschillende baantjes kwam ik als assistente bij mijn tandarts terecht. Nico, mijn toenmalige vriend en nu mijn echtgenoot, ging farmacie studeren. Hij vond dat ik maar apothekersassistente moest worden. Dat heb ik inderdaad gedaan. Zijn ouders hadden een apotheek aan de Linnaeusstraat. Later nam hij de apotheek over en verhuisden wij naar een etage boven de zaak. Zo werd ik apothekersassistente bij mijn man. Geen ideale situatie maar had wel als voordeel dat ik veel kennis opdeed over de farmacie. Dat leidde ertoe dat ik solliciteerde bij farmaceutische bedrijven en aan de slag kon als artsenbezoeker. En zoals Pippi Langkous altijd zei: Ik heb het nog nooit gedaan dus ik denk wel dat ik het kan. En inderdaad, het lukte en ik reisde het hele land door. Een heel leuke tijd die mij veel zelfstandigheid en zelfvertrouwen gebracht heeft en me geleerd heeft dat als je werkelijk iets wil doen, dat je het dan ook gewoon moet doen.’

Koeien, kippen en honden
‘Inmiddels waren Nico en ik verhuisd naar een wel heel bijzondere stek, een watermolen in Abcoude. Daar werden onze beide zonen geboren. Omdat het leven op het platteland ons wel beviel maar het toch wel wat behelpen was in die molen, verhuisden we naar een stolpboerderij in het Noord-Hollandse Nieuwe Niedorp, waar we een koe, wat kippen en geitjes hielden. Later zijn we toch weer wat dichter bij Amsterdam gaan wonen en verhuisden we naar een boerderij in Wilnis. Compleet met koeien, kippen, konijnen en schapen en onze honden natuurlijk.’

Van farmacie naar journalistiek
‘Ik solliciteerde bij een Zwitserse farmaceut en werd ‘medical representative’. In die periode hielp ik bij toeval een vriendin die voor het gezondheidskatern in de NRC schreef en tegen een deadline aanhikte. Zo kwam ik in de wereld van de journalistiek terecht. Als connectie tussen de farmaceutische wereld en media schreef ik artikelen voor onder meer de Margriet en Nouveau. Ook publiceerde ik samen met de Belgische arts Jan Bosmans twee boeken over gezondheid. En in 2005 schreef ik een boek ter gelegenheid van het 100-jarig bestaan van de Linnaeusapotheek. Momenteel werk ik aan mijn familiegeschiedenis en schrijf ik voor hei & wei.’

Blaricum
‘Alweer twintig jaar geleden zijn Nico en ik naar Blaricum gekomen. De boerderij in Wilnis werd wel erg groot toen de jongens niet meer thuis woonden. Nu wonen we fijn in de buurt van onze zonen en hun gezinnen. Ik pas op de kleinkinderen en onze gezamenlijke honden. En dan ben je opeens 80 jaar.’