door Anneke Martens-van der Vlugt
Het is een prachtige, zonnige herfstochtend als ik onder het genot van een kopje koffie even zit te genieten van mijn uitzicht.

Twee druk heen en weer vliegende roofvogels, duikend naar hun prooi in het weiland, waarop sinds gisteren ook weer een kleine kudde schapen rustig staat te grazen. Hoeveel geluk kun je hebben om op dit mooie, zo niet mooiste plekje van Blaricum te mogen wonen.

Geen verhuisplannen
Eigenlijk waren er geen verhuis-plannen. Ons huis aan het Fransepad waar ik bijna 34 jaar woonde, voelde veilig en vertrouwd maar inmiddels ook wat groot, stil en leeg zo in mijn eentje. Begin dit jaar deed zich een unieke kans voor. Er stond een pand aan de Melkweg opnieuw te koop. Eén bezichtiging was voldoende om het besluit te nemen, huis verkopen, huis kopen en belanden in de hectiek van een verhuizing.

Zandpad en weitje
Inmiddels is deze emotionele achtbaan achter de rug, is alles klaar en ingericht en voel ik mij hier helemaal thuis. Hoe kan het ook anders, wonen aan deze karakteristieke weg met een rijke historie. Oorspronkelijk was het een karrenspoor waarover de boeren met paard en wagen naar de Oostermeent reden om daar hun koeien te melken, nu een zandpad dat onderdeel uitmaakt van het Goois Natuurreservaat met zicht op een weitje voor grazers en daar achter het kleine- of Mauveheitje. Het lijkt een stil weggetje, maar niets is minder waar. Fietsers, wandelaars en hondenuitlaters komen regelmatig voorbij, soms starend op hun mobiel of druk telefonerend, maar vaak ook genietend van de mooie omgeving of een praatje met me makend als ik in de tuin bezig ben. Helaas rijdt er zo nu en dan ook gemotoriseerd verkeer voorbij, sluipverkeer dat kennelijk het verbodsbord niet ziet of negeert.

Heiblom weer op de gevel
Mijn huis, de Heiblom, uit het bijzondere rijtje hutten, zoals deze panden destijds werden genoemd aan deze zijde van de weg, werd gebouwd in 1908 en is in de loop der tijd regelmatig veranderd en vernieuwd. Begin vorige eeuw heeft de beroemde dichter/schrijver Martinus Nijhoff hier enige tijd gewoond en er vele schrijvers en kunstenaars ontvangen. Ook een aantal bekende Blaricummers is mij hier voorgegaan. Ik heb onze dorpssmid Henk van den Bergh benaderd om de naam van mijn ‘hutje op de hei’ te vervaardigen zodat ‘Heiblom’ binnenkort weer op de gevel prijkt, dan is het helemaal af.

Een nieuwe start in de herfst van mijn leven op het mooiste plekje van ons dorp!