door Greet Volkers
De laatste tijd staan veel gebeurtenissen in een negatief licht. Soms zo erg dat ik er verdrietig van word. Tot een paar weken geleden. Op een zaterdagochtend.

Het dorp is druk druk druk. Helemaal sinds ‘Gordijn’, zo noem ik de jongeman met een knipoog al jaren, een nieuwe koffietent heeft geopend. Na veel gedoe heb ik die zaterdagochtend een parkeerplekje gevonden. Tegenover de IJzerwinkel. Ik doe mijn boodschappen en stap in mijn volgeladen auto, rijd achteruit… En ja hoor, een zojuist half op de stoep geparkeerd bestelbusje krijgt een ‘dikke klapzoen’ van mij. Busje foutgeparkeerd maar ik rijd, dus de schuld ligt bij mij. Ik zet de auto weg en ga bij de jongens van de IJzerwinkel van Van den Berg naar binnen. Ik heb totaal geen verstand van schadeformulieren. Beetje paniek dus.

De jongeman
En dan… een jongeman die ook in de winkel staat, vraagt of hij me kan helpen. Ik krijg een stoel aangeboden en iedereen is aardig. Ik ken de hele jongeman niet. Krijg een formulier en hij vult het voor mij in. En ook die voor de bestelbusmijnheer. Na wat gedoe met mijn rijbewijs is het klaar. De jongeman veegt zelfs nog de achterlichttroep van de stoep. Ik bedank hem hartelijk en ben zo blij dat er zulke fijne mensen in ons dorp wonen. Het was voor mij een mooi afscheid van een mooie zomer.