door Loes Post-Janmaat
Ras Rotterdammer Herman (04-04-1942) stuurde in 1966 een brief naar de directeur van de Bijenkorf waarin hij zijn beklag deed dat er in de winkel geen muziek te horen was. Hij mocht langskomen, ging op de muziekafdeling werken en kocht de platen in. Toen een vertegenwoordiger van platenmaatschappij Vogue hem een baan aanbood, vond Herman dat een uitstekend idee. Vooral omdat hij zijn oude autootje kon verkopen want bij de baan hoorde een spiksplinternieuwe VW Kever.

‘Ik kom uit een gezin met vijf kinderen en hadden het niet breed. Mijn vader was schoenmaker en wij woonden in een klein huisje achter de winkel. We hielpen mijn vader met halen en brengen van de schoenen, eerst op de fiets en later op de Solex.’

Herman(r) en zijn broertje

Plugger
‘In 1972 werkte ik als plugger voor platenmaatschappij Negram EMI. Ik kwam in Hilversum bij de dj’s mijn platen aanbieden. Ik had de mazzel grote namen in mijn koffer te hebben; Sinatra, Rolling Stones, Cat Stevens, Led Zeppelin, Queen, Alice Cooper, Stevie Wonder, noem maar op. Ook begeleidde ik de artiesten. Ik haalde de Amerikaanse jazzpianist Dave Brubeck eens op van Schiphol en zei keurig: “Hi, Mr Brubeck, I’m Herman from the record company”. Waarop hij zei: “Call me Dave, son”. Nou, dat was wat, hoor. In 1976 kwam ik bij de NOS om de muziek te verzorgen bij de Olympische Spelen van Montreal en later bij Radio Tour de France, Langs de Lijn en Met het oog op morgen.’

Rijka
‘Ondertussen had ik mijn vrouw Rijka op een feestje leren kennen. Inmiddels zijn we al 53 jaar samen en hebben een zoon en een dochter. Ik reed iedere dag vanuit Rotterdam toen Ferry Maat me vertelde dat er in Blaricum Bijvanck huizen werden gebouwd. Rijka en ik gingen kijken en kochten het huis vanaf een plattegrond bij de makelaar. 50 jaar geleden.’

Blote kont
‘Ik heb wel een miljoen anekdotes. Een mooie is die met Mart Smeets. Koos Postema en ik zijn beide Rotterdammers maar in Hilversum was het toch wel Amsterdam wat de klok sloeg, veel Ajax, enz. Koos en ik waren natuurlijk voor Feyenoord en voor een bepaalde wedstrijd riep Mart Smeets dat het met Feyenoord helemaal mis zou gaan en dat als ze zouden winnen, hij zou gaan streaken. Dat staat, zei ik en jawel hoor, Feyenoord won en Mart kwam in z’n blote kont de radiostudio binnenlopen met alleen z’n stropdas om. Dat vond ik sportief.’

Afscheid in de Kuip
‘In 2004 ging ik uit dienst. We werden eerst naar Ahoy gereden waar op de lichtkrant stond: De NOS bedankt Herman van der Velden voor 30 jaar muziek. Daarna een fantastisch feest in de Kuip waar ik van Bert van Marwijk een Feyenoordshirt kreeg. Koos Postema presenteerde, Lee Towers, inmiddels een goede vriend van ons, en Frans Bauer traden op en niet te vergeten de Amazing Stroopwafels, een band uit mijn koker die ik altijd gesteund heb. Ik heb nog twee jaar als freelancer gewerkt voordat ik definitief met pensioen ging.’

‘Geef mij zo’n knijpertje’
‘Ik banjerde veel met de hond op het strandje en ruimde daar de rotzooi op. Op een dag vroeg ik een gemeentemedewerker om zo’n knijpertje en ben daar later vrijwilliger van het jaar mee geworden. De afgelopen tijd heb ik met mijn gezondheid getobd, net als Rijka trouwens, en heb net een periode van behandelingen achter de rug. Daarvoor deed ik aan bowls, een oeroude Engelse sport en als alles meezit ga ik dat in de toekomst weer lekker oppakken.’