door Nelliëtte van Wijck
De afgelopen jaren zag ik vanuit mijn auto een man de bermen rond de Blaricummermeent schoonhouden. Soms in een strakke legging. Soms in een kittig rokje. Wie is hij en wat is zijn verhaal? Via mijn netwerk kwam ik in contact met hem en zijn we samen, gewapend met vuilniszak en grijpertje, de bermen gaan schoonmaken.
Ben Schopping vertelt open over zijn leven. Hij is geboren in Hilversum, studeerde elektrotechniek en ging in deze branche aan de slag. Tijdens een feestje met vrienden ontmoette hij zijn vrouw. Samen stichtten zij een mooi gezin.
Een gevoel
Ben: ‘Ik had altijd een gevoel dat ik niet kon plaatsen. En in die tijd waren er geen forums of social media waar ik terecht kon met mijn vragen. Ik drukte het naar de achtergrond, maar het gevoel bleef… Op zolder had ik een knutselhok en op een gegeven moment heb ik toegegeven aan mijn gevoel. Ik trok een rokje aan en op dat moment voelde dat dubbel. Fijn maar ook verwarrend en vreemd. Maar het fijne gevoel kreeg de overhand. Ik ben altijd eerlijk en wilde het mijn vrouw vertellen. Wij konden altijd alles met elkaar delen. Je begrijpt dat het gesprek aangaan moeilijk voor mij was, maar ik wist ergens ook dat zij ervoor open stond.’ De reactie van Bens vrouw was ‘ik begrijp het niet maar accepteer het’. Vanaf dat moment droeg Ben zijn vrouwelijke kleding in huis en uit respect voor zijn gezin niet buiten. ‘Dit zou tot vragen en opmerkingen leiden. Dit wilde ik niet, het was immers mijn gevoel en daar wilde ik hen niet mee opzadelen.’
‘Het is iets van mij’
Helaas werd Bens vrouw ernstig ziek en overleed. Zijn kinderen vlogen uit en stichtten zelf een gezin. Ben ging met pensioen en vanaf dat moment ging hij zich ook buiten vrouwelijk kleden. ‘Ik merk dat de mensen die ik tegenkom als ik de bermen schoonmaak over het algemeen heel aardig reageren en mij accepteren hoe ik ben, en dat doet mij goed. Ik hou veel rekening met mijn kinderen en hun gezin. Dus op verjaardagen of als ik voor mijn kleinkind op het schoolplein sta, kleed ik mij mannelijker. Het is iets van mij en daar wil ik ze niet mee belasten. En ja, soms komt het voor dat ik koffie ga drinken bij een van mijn kinderen en dat er dan iemand op bezoek is, dat kan, maar dat is dan maar zo.’
‘Ik voel me er fijn bij’
‘Wat ik weet, is hoe ik mij voel. Ik merk dat ik meer vriendinnen om me heen heb verzameld dan vrienden. Ik vraag mij wel eens af hoe het gegaan zou zijn als ik in deze tijd was geboren en opgroeide, geen idee hoe mijn zoektocht dan geëindigd zou zijn. Maar ik ben blij dat ik heb toegegeven aan mijn gevoelens, ik voel me er fijn bij.’
Ben, dankjewel dat je je verhaal met mij wilde delen.
Recente reacties