door Sybert Blijdenstein
Op een mooie voorjaarsmiddag spreken wij met onze dorpsgenoot en dominee, Petra Barnard (75). We spreken over haar kleurrijke, intense en bewogen leven. Begonnen als kindsterretje toen ze, zes jaar oud, haar debuut maakte voor de tv-camera’s. Dat was in de eerste aflevering van een verhalenserie van de voordrachtskunstenaar Otto Sterman en twee jaar later als Petra, het dochtertje van Pipo de Clown.

Het begon toen haar vader, Henk Barnard, die net floormanager geworden was bij de televisie, haar als uitje meenam naar de studio’s in Hilversum. Daar was voordrachtskunstenaar Otto Sterman bezig met het eerste deel van een kinderprogramma. Paniek! Er was nog een kind nodig, als toehoorder. Ze zagen Petra en vonden haar meteen ‘een goede optie’.

Pipo de Clown
Twee jaar later vroeg Wim Meuldijk haar voor de kinderserie Pipo de Clown, waarmee ze landelijke bekendheid kreeg. Het acteren kostte haar niet veel moeite. Ze was gegrepen door de heilige noodzaak van het acteren, door de euforie van de uitzending, de moeheid na afloop, én de vaseline. En dan tussenin helaas weer naar die saaie school! Op haar dertiende moest ze stoppen met TV omdat ze te oud werd. Terugkijkend vond ze het een leuke tijd. Ook al was ze wat geïsoleerd geraakt in de volwassenenwereld. Gelukkig had ze wel wat vriendinnetjes. Herkend werd ze overal. Daarop was ze getraind en had ze gelukkig ‘een goed gevoel voor zelfbehoud’.

Theologie
Op haar twaalfde deed ze nog een jeugdserie, Lopen wat je lopen kan. Het toneel was haar thuis geworden. Op school voelde ze zich onbegrepen. Na de lagere school volgden de Mulo en de MMS. Hoe ging het daarna verder? Petra: ‘Ik had een heldere stem, een goede dictie, had wat te vertellen en had er zin in.’ Theaterschool was haar eerste keuze. Omdat dat niet lukte, werd het Nederlands en Theaterwetenschap. Tijdens haar studie leerde ze de theoloog Karel Deurloo kennen, als studentenpredikant. Daarna ging ze werken bij de NCRV (filmaankoop), IKON (documentaires) en NOS Cultuur. Begin jaren tachtig raakte ze werkeloos bij de TV en besloot na allerlei baantjes theologie te gaan studeren. Na hevige aarzeling werd ze tenslotte overtuigd door haar vriendin Margot, die zei dat ‘het honderdmaal leuker is om dorpsdominee te zijn dan filminkoper bij de TROS’. Eerst financieel ondersteund door haar moeder, later door Ruimzicht, fonds voor late roepingen.

Haar ouders
Veel had zij te danken aan haar geliefde ouders, Henk Barnard en Reintje Venema, die elkaar leerden kennen in de oorlog bij het gewapende verzet. Haar vader Henk (1922 – 2003) was een bekend schrijver, onderscheiden met twee Gouden en één zilveren Griffel. Hij was ook journalist en televisieregisseur. Haar moeder Reintje (1922 – 2014) was tekenares en illustratrice (aquarellen en pentekeningen) van vele kinder- en jeugdboeken. Ook illustreerde zij de boeken van haar man.

Toen Petra afstudeerde was ze eerst dominee op Texel. Bij haar emeritaat ging ze terug naar ‘haar’ Blaricum, waar zij nog regelmatig preekt in de Dorpskerk.