door Peter Santa
Daar waar redacteur Gretha Volkers vorige keer uitgebreid verhaalde over ‘haar’ kind Denis Kozhukhin die dit jaar ‘artist in residence’ van het Blaricum Music Festival is, wil ik het graag even hebben over de legendarische cellist Mischa Maisky die ons dorp met zijn bijzondere kunst en persoonlijkheid komt verrijken.

Mijn eerste kennismaking met Mischa was, hebben we samen uit zitten rekenen, vijfentwintig jaar geleden in een klein Italiaans restaurantje dat vroeger in Hotel Trianon (pal naast de ingang van Het Concertgebouw) zat. Ik had hem uitgenodigd om in de Kleine Zaal van Het Concertgebouw een avond Bach Suites te komen spelen en tot mijn blijdschap stemde hij toe. Van tevoren in de zaal repeteren hoefde niet van hem, lekker eten was belangrijker. Dus daar zaten wij, hij, zijn Amerikaanse vrouw Kaye en ik. De chef bracht van alles langs het leek hem prima te smaken.

Een weergaloos en memorabel concert
Rond 19.30 uur kreeg ik een telefoontje dat de zaal open ging en dat er een lange stoet mensen naar binnen liep. De zaal was gelukkig meer dan uitverkocht (er stonden extra stoelen op het podium) en het leek mij een uitgelezen moment om Mischa erop te attenderen dat we zo langzamerhand naar de zaal moesten. Hij proestte: ’Hoe kom je daar nou bij? We zijn nog niet klaar!’ en toen nam hij, als een kind zo blij, nog een hap tagliatelle alle vongole… Rond 20.00 uur begon Kaye, die dit gedrag dacht ik gewend was, ook zenuwachtig te worden en bedachten we om de beurt listen om hem richting Het Concertgebouw te bewegen. Niets hielp! Om 20.20 uur was de Maestro uitgegeten en konden we naar de zaal, het concert begon om 20.25 uur. Opwarmen was blijkbaar ook niet nodig. Van het restaurant was het snel even handen wassen, z’n cello pakken, 10 seconden stemmen en het podium op… Hij gaf een weergaloos en naar mijn mening memorabel concert. In de pauze vertelde een muziekvriend mij dat de spanning in de zaal tussen 20.15 en 20.25 uur steeds hoger was opgelopen (komt hij wel, komt hij niet?) en dat de ontlading en daarmee het applaus toen men het eerste stukje van z’n Issey Miyake-overhemd van achter het rode gordijn zag verschijnen ‘orkaankracht’ bezat. Kaye vertelde me na afloop dat hij altijd erg punctueel was (dit kan ik nu, 25 jaar later en veel Mischa-ervaringen rijker, beamen) en dat ze hem nog nooit zo heeft moeten ‘aanmoedigen’ om het podium op te gaan. Misschien was het eten gewoonweg té lekker…

Een groot en persoonlijk kunstenaar
Sinds deze eerste kennismaking hebben wij regelmatig contact gehouden en samengewerkt en mij viel altijd op dat hij, ondanks de verschrikkelijke dingen die hij heeft meegemaakt zoals jarenlang in een Russisch strafkamp beton moeten mengen, een uiterst positief, humorvol en bescheiden mens is gebleven. Iemand die met iedereen een praatje maakt en iedereen in zijn leven wil betrekken. Wellicht dat hij hierdoor zo’n groot en persoonlijk kunstenaar is geworden. Wie zal het weten? Wat we in ieder geval wél weten is dat hij op 6 en 7 juli optreedt tijdens het Blaricum Music Festival. Een concert met het Blaricum Chamber Orchestra en een concert samen met zijn oudste kinderen Lily en Sascha.

Boek snel kaarten via blaricumfestival.com