Van die dagen
Er zijn van die dagen waarin alles anders loopt dan je hebt voorzien. Zo’n dag had ik laatst. Het is vroeg en nog niet echt licht. Heb haast. Moet binnen een kwartier bij de fysiotherapeut in Laren zijn. Stap in de auto, een automaat, en start. Er gebeurt niets. Alle dashboardlampjes oranjerood. Sluit mijn starthulpdoosje aan. Er gebeurt weer niets. Lampjes weer oranjerood.

Fysio haastig afgezegd. Buur-vrouw brengt me naar de auto-onderdelenwinkel in Huizen. Daar nieuw startdoosje gekocht, voor 130 euro. Da’s pittig. Snel terug en het nieuwe startdoosje aangekoppeld. Er gebeurt weer niets. Alles nog oranjerood. Kijk peinzend, langs mijn knieën, naar de versnellingshandel. Shit, die staat nét niet in de startpositie. Even de handel helemaal naar voren geduwd. Hij start weer gewoon! Oliedom van me. Breng het nieuwe startdoosje terug. Krijg mijn geld ook terug. Goddank.

De hele dag daarna speelt zich rijdend af in veel te grote haast. Ik ben opeens zo’n ergerlijke, rijdende neuroot. U kent die vast wel. Op de autoradio hoor ik weer over het noodpakket. Ook dat moest ik nog aanschaffen. Waar te koop? Nergens. Dan op internet. Lees eerst mijn ochtendkrant. Overmaat aan aanbod. Prijzen tot 1250 euro. Complete waanzin. Atoomoorlog mogelijk? Onzin. De agressor zou bij westenwind de radioactieve neerslag zelf over zijn bevolking heen krijgen. Maar wat als onze communicatiesystemen gehackt worden? Geen licht, geen water, geen voeding? Allemaal afwegingen. Besluit gewoon maar te vertrouwen op al onze fantastische lokale winkels en realiseer me, als ik in de kelder kom, dat daar genoeg voedselvoorraden zijn. Zelfs zo veel dat ik, als vers weduwnaar, regelmatig ingeblikt en ingepot voedsel moet weggooien, dat ver over de datum is.

Waar ik een tekort aan heb is tijd, dat als zand door mijn vingers loopt. Met al die appjes en mails. Allemaal informatie van ‘Tante Troela’ tot belangrijker niveau. Gisteren was zo’n dag. Wilde deze column schrijven, maar kwam er niet aan toe vanwege sociaal hulp- en informatiewerk. Daarover nagedacht. Mijn motto is voortaan ‘bezint voordat ge ergens aan begint’ met als saus ‘blokkeer alle binnenkomende gesprekken en open niets voordat je klaar bent’. Maar er blijven altijd spelbrekers als het ‘van die dagen’ zijn…