door Annette Wierper
Hij wilde ooit een huis in Laren kopen – ‘het was echt een heel leuk huis’- maar zijn vrouw weigerde; als ‘juffie’ voor de klas op de OBB is ze geworteld in de Blaricumse samenleving. Het werd dus Blaricum forever.

Nu zou hij nooit meer ergens anders willen wonen. Blaricum is zijn dorp. Hij houdt evenveel van het dorpse karakter met zijn rietgedekte boerderijtjes als van de mondaine villawijken. En hier heeft hij zijn vrienden met wie hij over voetbal kan praten: ‘Van alle onbelangrijke dingen in het leven het allerbelangrijkste.’ In zijn kantoor in Blaricum staat op zaterdag van negen tot twee een perfecte cappuccino en warm appelgebak -mét slagroom- voor je klaar. Tijd om serieus met Jacques Walch, makelaar te Blaricum, te gaan praten. Over Blaricum, natuurlijk. Blaricum: dat is zowel de authentieke bewoner als de import. Beiden mogen zich wat Jacques betreft wel een beetje meer om elkaar bekommeren, iets meer hun best doen om elkaar te begrijpen, wat liever voor elkaar te zijn. ‘We zijn soms zo gauw aangebrand, het korte lontje. Dat vind ik wel jammer.’

Sport, Kunst en Cultuur
Als makelaar sta je midden in de samenleving, vindt hij. Dat hij een flink deel van zijn inzet in die samenleving investeert, is voor hem een vanzelfsprekendheid. ‘Sport, kunst en cultuur vormen het cement van de maatschappij. Daar moet altijd geld bij. Samen met andere ondernemers steken wij een deel van onze omzet in die sectoren.’ En er zijn meer voorbeelden waarbij zijn bedrijf betrokkenheid toont met die samenleving: neem de Bevrijdingsdag, de 4-5 mei viering, Het Theater Blaricum, niet te vergeten. ‘Kijk eens hoe mooi dat is geworden.’ Tijdens het jaarlijkse aspergediner op de akker wordt door de plaatselijke ondernemers met een speciale bingo geld opgehaald voor drie kleine, geselecteerde goede doelen. ‘Ondernemen is heel leuk, maar als je kiest voor een zorgzame samenleving dan moet je dat ook laten zien.’

Boekwinkel
Een voorbeeld van die betrokkenheid betreft de Blaricumsche boekwinkel. Jacques was een van de aanjagers van een crowdfunding om de boekhandel aan meer winkelruimte -lees: een grotere omzet- te helpen. Dat gaat nu gebeuren; in het oude pand van Stijn Vos aan de Huizerweg krijgt de Blaricumsche Boekhandel de zo intens gewenste kans om collectie en assortiment uit te breiden. ‘Zo fijn dat een flink aantal mensen bereid bleek om substantieel bij te dragen aan het behoud van de boekhandel. Het belang van een boekhandel in het dorp kan niet genoeg benadrukt worden; het draagt in belangrijke mate bij aan de levendigheid van het dorp. In de boekwinkel kom je je buurman tegen, je vrienden.
Het is een ontmoetingsplek voor velen. Net als de vernieuwde Albert Heijn of IJssalon De Hoop, perfecte plekken voor het werken aan de sociale cohesie! Het is gewoon het dorpsplein!’

Makelaar of advocaat?
Als 21-jarige strafrechtstudent deed Jacques vakantiewerk bij de firma Voorma. ‘Opa Voorma zei: waarom kom je niet bij ons werken?’ Zijn ouders hadden zo hun bedenkingen. Makelaars, dat waren toch gladde, welbespraakte jongens met een stropdas? De rest is geschiedenis. ‘We zijn betrokken bij de meest elementaire vraagstukken van mensen, je deelt als het ware hun leven. Hoe mooi is dat? Ik heb echt het allerleukste vak.’