Pater familias Hans met zijn dochters. V.l.n.r. Tatiana, Vanessa en Hannah

door Frans Ruijter
Hans Christiaan Willem van Hemert, geboren 7 april 1945 in Voorburg, overleed 7 oktober dit jaar. Dat hij een grandioos muzikaal oeuvre nalaat, behoeft geen betoog. Over jaren zullen we zijn scheppingen nog beluisteren.

Maar daarnaast was Hans een geweldig mens, en hij voelde zich ontzettend thuis in Blaricum.

Hans als vader en opa
Familie stond centraal, vooral toen het hem gegeven was om vader te worden. Voor de geboorte van zijn kinderen was hij zenuwachtiger dan zijn vrouw Pauck.
Hans gedroeg zich soms meer als grote broer dan als vader. En met spelletjes doen, nam hij nog weleens een loopje met de spelregels, zodat hij vaak aan de winnende hand was. Voor de kleinkinderen was hij hun ‘mascotte’. Hans was ook een geweldige natuurliefhebber en gaf dit graag aan zijn kinderen door, bijvoorbeeld tijdens de vele fietstochten die ze maakten in onze mooie omgeving. En alles wat hij zag, kon hij dan prachtig verromantiseren. In zijn groentetuin leefde hij zich uit, in afgeknipte spijkerbroek en op klompen. Hier kweekte hij, op de meest biologische manier, groenten die soms tegen heug en meug door de kinderen opgegeten moesten worden. En het zal u vreemd in de oren klinken, maar als Hans thuis was, werden er geen platen gedraaid. Hij had een studio aan huis en was de hele dag met muziek bezig, zo hield hij werk en privé gescheiden. Hans hield van uitslapen, de kinderen slopen dan stilletjes naar buiten om lekker te spelen. Taal stond bij Hans hoog in het vaandel, zowel onze moedertaal als de taal van landen om ons heen. Ook wilde hij dat de kinderen goede tafelmanieren aanleerden en nagelbijten verafschuwde hij. In de vakanties werd vaak gekampeerd in Frankrijk, dat beviel zo goed dat er in 1973 een stuk grond werd gekocht. Na een paar jaar er met tentjes te hebben gekampeerd, vaak ook met vele kennissen, werd er in 1976 een zwembad aangelegd en pas in 1979 een prefab huis gebouwd, met muren die leken op karton. Dit laat echter onverlet dat het een vakantieverblijf was waar het gezin graag vertoefde.

Uitvaart
Bij zijn uitvaart op 15 oktober in een volle Dorpskerk werd door een van zijn kleinkinderen gezegd: ‘Wandelen of boodschappen doen met Hans kon wel een paar uur duren, hij maakte overal met bekenden een praatje.’ Hans had interesse in mensen en genoot van de belangstelling die men in hem had. In een van de terugblikken op de televisie na zijn overlijden, werd hem gevraagd of hij nog een nieuw lied ging schrijven voor het Nederlands voetbalteam in plaats van de grote hit ‘Wij houden van Oranje’, gezongen door André Hazes. Zijn antwoord: ‘Dan moet ik mezelf overtreffen…’ Tijdens zijn uitvaart zong zijn kleindochter Britt op de melodie van dit lied, recht uit haar hart, haar versie en met dit optreden kwam zij heel dicht bij het overtreffen van de uitvoering. Zij kreeg dan ook terecht een staande ovatie. Hans zou beretrots op haar geweest zijn en het hardst geklapt hebben.

Blaricum gaat deze markante, creatieve, levensgenieter missen, maar zijn naasten gaan een geweldig familiemens missen. Hij was een echte pater familias.

Met dank voor de input van Tatiana, Hans’ oudste dochter