Column Anneke Martens-van der Vlugt
Een aantal maanden geleden ontving ik een appje van mijn nichtje: ‘Lieve An, je bent nu wereldberoemd in Nederland’, met daarbij een video gevoegd. Uit het clipje bleek dat ik voorkwam in de soapserie van onze koffiezaakeigenaar G. Tot mijn grote schrik liep ik slechts luttele seconden door het beeld. In mijn simpele zomerkloffie droeg ik in de ene hand een tas met boodschappen met bovenop een grote zak chips en in de andere hand, hoe gênant, een groot pak met zestien rollen toiletpapier. Niet bepaald het perfecte plaatje van een typisch Gooische vrouw!

Dit voorval deed mij nadenken over het imago van ons dorp. Het wordt in diverse media onder andere omschreven als een chic villadorp of het rijke sterrenreservaat. Ook de veelbekeken tv-serie Gooische Vrouwen doet vermoeden dat deze beeldvorming klopt. Grote huizen, dikke bolides, designerkleding en niet te vergeten BN’ers. De verschillende makelaars laten zich eveneens niet onbetuigd bij het beschrijven van de vooral in de villawijk ‘de Gouden Driehoek’ te koop staande objecten. Als iemand je vraagt waar je woont, dan word je vaak ook met dezelfde termen geconfronteerd.

Maar dit dorp is toch echt veel meer! De fraaie dorpskern met de mooie boerderijen aan kronkelende weggetjes, de buurten daaromheen, de Bijvanck en de Blaricummermeent, waar ook ‘gewone’ mensen in ‘gewone’ huizen wonen met ‘gewone’ auto’s. Het kunst- en cultuurdorp met de jaarlijkse Atelierroute, Het Theater en het Blaricum Musical Festival. De kermisweek met de diverse evenementen die doen denken aan het oorspronkelijke boerendorp en niet te vergeten de Dag van het Werkpaard op de boekweitakker, allemaal karakteristiek voor ons dorp, waarbij ik waarschijnlijk nog veel typisch Blaricumse kenmerken vergeet te vermelden. En dan de bereidheid om vluchtelingen op te vangen: Oekraïners op De Woensberg en statushouders in het voormalige Tergooi, ook dat is Blaricum.

Ten slotte ons onvolprezen dorpsblad hei & wei dat om de vier weken bij u in de bus valt. Daarin doen mijn collega’s en ik ons best om in verhalen, interviews en foto’s weer te geven wat ons gehele dorp en haar inwoners zo bijzonder en uniek maakt. Hopelijk verdwijnt het bij u niet direct in de papierbak, maar wordt het uitgebreid gelezen, zodat u het echte imago steeds beter leert kennen!