door Loes Post-Janmaat
Halverwege september, als Blaricum Beach nog bevolkt wordt door zonne-aanbidders en er nog steeds een flinke rij bij De Hoop staat te wachten, zijn voor mij de eerste klanken van White Christmas, Deck the hall of Jingle Bells al te horen.

Net niet meer in korte broek of zomerjurk, begeef ik mij elke donderdagavond naar de repetities om met ons driestemmig kerstkoortje, bestaande uit wat ‘oudere meiden’ te gaan repeteren. Deirdre van de Wolk, onze bevlogen dirigent, heeft ons, Vocal Easy, in 2014 ‘opgericht’. Aanvankelijk als kerstkoortje voor één keer, maar door ons enthousiasme, onze liefde voor het zingen en niet in de laatste plaats door de lol die we hebben, bestaan we anno nu nog steeds.

Elk jaar arrangeert Deirdre weer nieuwe oude kerstnummers waardoor we inmiddels een behoorlijk divers repertoire hebben opgebouwd. Van stemmige Engelse Christmas Carols, langs het breekbare Stille Nacht om uit te komen bij het vrolijke Rudolph the Rednose Reindeer. Ik heb geen voorkeur. Alhoewel… Midden in de Winternacht… heb ik inmiddels wel genoeg gehoord. In mijn hoofd zing ik altijd dat de HEMA opengaat in plaats van de hemel.

Binnenkort is het weer zover. We halen onze kerstmutsen van zolder, trekken onze kerst-outfits aan en gaan op pad. Begeleid door piano en gitaar of a capella luisteren we menig kerstdiner, met name in verzorgings- en verpleeginstellingen op. Van tevoren zingen we ‘in’ op de gang of in een washok, stiften onze lippen rood en komen al zingend het vertrek binnen. Er wordt ademloos geluisterd, meegezongen, meegewiegd, mensen klappen mee in de maat, zijn ontroerd of vragen zich luidkeels af wanneer het nou eindelijk een keer afgelopen is. Gelukkig komt dit laatste alleen voor op de afdeling met dementerende ouderen.

Al is het een drukke tijd, ik vind het zo fijn dat we dit met ons koortje elk jaar weer mogen doen. Gelukkig valt de kerst voor mij dit jaar weer vroeg.