door Loes Post-Janmaat
Agaath groeide op in een christelijk Amsterdams gezin. Ze zat op christelijke scholen en op zondag gingen ze naar de kerk en mocht er die dag verder niks. Tegen de tijd dat Agaath een jaar of zestien was, had zij hier geen zin meer in. Ze ging stiekem op zondag naar de film en kreeg verkering met de niet-christelijke Amsterdamse Eddy.

‘In het huis aan de Johannes Verhulststraat, vlak achter het concertgebouw, ben ik geboren en getogen met een oudere en een jongere broer. Mijn vader werkte bij een verzekeringsbank en mijn moeder, heel bijzonder voor die tijd, werkte daar ook. Ze moest stoppen met werken toen ze trouwde, maar toen mijn jongste broertje naar de lagere school ging, ging ze weer fulltime aan de slag. Ze vonden het op school maar raar dat wij moesten overblijven: “Je woont toch dichtbij?” Hoewel ik mij als puber ontpopte als een echte rebel en het soms botste met mijn ouders, kijk ik terug op een liefdevolle en veilige jeugd.’

Ed Bezaan
‘Na de lagere school ging ik naar de HBS. Eddy Bezaan, een echte Amsterdamse jongen en later mijn echtgenoot, zat bij mij in de klas. Na de middelbare school ging ik naar de kweekschool. In 1966 woonde ik in een appartementje aan de Prinsengracht waar Ed van lieverlee ook kwam wonen. Samenwonen was in die tijd nog echt een schande. Ed en ik trouwden en op mijn trouwdag zelf wist ik het nog niet maar was ik zwanger van onze dochter. Omdat er, net als nu, in Amsterdam geen huis te krijgen was, verhuisden we naar Purmerend. Onze zoon werd geboren, en na een reeks omzwervingen zijn we in 1983 in Blaricum komen wonen. Eerst een paar huizen verderop van waar ik nu woon, op de Rotondeweg en later op het Witzand waar we twintig jaar gewoond hebben.’

Zeilen
‘Inmiddels verwisselden de AC-restaurants waar Ed directeur van was van eigenaar en hadden we meer tijd om te zeilen. Dat waren mooie jaren hoor. We zeilden overal naar toe. Eerst nog met de kinderen, later samen. Spijtig genoeg werd Ed ziek, hij had diabetes, zijn zicht ging achteruit en hij moest aan de dialyse. Zeilen kon hierdoor niet meer, dus kochten we een huisje op Texel. Het was een heftige, verdrietige periode, Ed werd zieker en overleed in 2016. We zijn 50 jaar getrouwd geweest.’

De weduwen van de Rotondeweg
‘Nog vijf jaar heb ik op het Witzand gewoond, maar het voelde afgelegen zo alleen. Met mijn dochter heb ik woningruil gedaan en ben in haar huis op de Rotondeweg komen wonen, in mijn oude straatje. Hier in de buurt wonen nog meer vrouwen die inmiddels weduwe zijn. We zoeken elkaar zo eens per maand op, drinken een glaasje en eten een hapje met elkaar.’

Brede interesses
‘Naast de zorg voor het gezin, Ed was voor zijn werk veel op reis, heb ik altijd een brede interesse en een druk sociaal leven gehad. Op de lagere school hielp ik kinderen met lezen en vroeger paste ik wekelijks op onze kleinkinderen. Al jaren sport ik met dezelfde club dames in Blaercom met wie ik ook andere dingen onderneem. (zie hei & wei 593 – 40 jaar sportclub van ‘gekke meiden’) Ook ging ik samen met Ed naar de School voor Filosofie. Ik zit op een boekenclub en ben geïnteresseerd in astrologie en numerologie. Geef mij je geboortedatum en tijd en ik zoek het voor je uit. En wat fijn is het dat mijn dochter en zoon en een van mijn broers ook gezellig hier in Blaricum wonen.’