door Sybert Blijdenstein

Vroeger was alles beter
U kent vast wel van die mensen voor wie alles vroeger beter was. Daar hoor ik niet bij.
Loop ik op een zondagavond in het donker, na bezoek aan onze dorpse, gezellige super, die volgens sommige overbezorgde karakters te groot wordt en voor mij best iets groter mág zijn – trouwens leuk ontwerp, na jaren aanpassen – in de regen onder mijn paraplu naar huis.
Klinkt romantisch, maar het water drupt achter me van de paraplu af en loopt in de hiel van mijn schoenen. Hoe ik mijn paraplu ook wend of keer, het water blijft maar doorlopen. Wat helpt daartegen? Nou, dan verplaats ik me even terug in de tijd, hoe het hier was, dik 2000 jaar geleden. Plaggenhutten op zijn best. Nat, koud, donker, tochtig, vol met rook van een sissend vuurtje. Als dat tenminste wilde branden. Met dertig jaar was je oud en had je geen tanden meer. Erg? Nee, je wist niet beter. De Romeinen zijn niet voor niets altijd beneden de Lek gebleven. Daarboven ‘woonden’ in ons koude, soppige landje van Katwijk tot in Noord Duitsland nog geen 9000 mensen.
Hoorde ik laatst iemand zuchtend zeggen, toen zijn toiletpapier op was en hij daarvoor een oude krant moest gebruiken ‘terug naar de middeleeuwen met behoud van sanitair!’ Ook al is dat laatste in Ter Apel ook niet altijd beschikbaar. Nee, vroeger betekende vooral dat de oude autoritaire verhoudingen nog vanzelfsprekend waren. Zoals dat een eeuw geleden nog zo was dat je als deftige oudere in ieders ogen iemand voorstelde, waar anderen tegenop moesten kijken. Autoriteit, gebaseerd op rang maar vooral op welstand. Een generaties durende, muurvaste wanverhouding. De tijd van heer Bommel. De tijd waarin de armen alleen iets betekenden als goedkope arbeidskrachten. Kerstmis voor hen was een tijd van schrapen. Gelukkig is dat tij eindelijk ingrijpend gekeerd en durf ik u nu prettige kerstdagen te wensen!