door Loes Post-Janmaat
Na zich 45 jaar (!) met hart en ziel te hebben ingezet voor de ouderen en hulpbehoevenden van Blaricum en omstreken, heeft Karin de Weijer 1 augustus jl. afscheid genomen van haar werk als eerste verantwoordelijke verzorgende (EVV) in Torenhof.

1979. Karin (19), geboren en getogen in Brabant, zocht na haar opleiding als bejaardenverzorgende een baan. Deze lagen destijds, je kan het je nu niet meer voorstellen, niet voor het oprapen. Ze stuurde twee sollicitatiebrieven: een naar Pijnacker en een naar Blaricum. Het werd Torenhof, toen nog de Beukelaar geheten. Karin kon er ‘intern’ terecht en verhuisde naar een kamertje van 2-3m waar zij 13 jaar heeft gewoond. Op de Blaricumse kermis van 1994 kwam Karin haar Frans tegen. Twee jaar later zijn ze op Kloosterhof gaan wonen en sinds 2002 op de Ekelshoek. De Beukelaar was een bejaardenhuis waar je terecht kon om je ouwe dag te slijten als je 65+ was en niets mankeerde. In de jaren die volgden zijn de bejaardenhuizen verdwenen en werd de inmiddels Torenhof een verpleeginstelling waar mensen komen die juist wel specialistische, somatische zorg behoeven zoals bij Parkinson, MS en ALS. Karin ontwikkelde zich van bejaardenverzorgende tot verzorgende voor individuele gezondheidszorg (VIG) wat meer verantwoordelijkheid met zich meebracht, tot eerste verantwoordelijke verpleegkundige (EVV) waarbij ze het aanspreekpunt werd voor bewoners, familie en collega’s. Karin heeft altijd fulltime gewerkt.

De band met de bewoners
Wat ze naast haar collega’s het meest zal gaan missen, is de band die ze met de bewoners heeft. Dat deze band soms heel ver gaat blijkt dat een bewoonster haar eens vroeg om aanwezig te zijn bij het uitvoeren van haar euthanasie. Aan deze bijzondere wens heeft Karin gehoor gegeven. Toch is er in de jaren veel veranderd. Mensen verblijven korter dan vroeger en de band is dan minder diepgaand. Dat Karin zelf enorm gemist gaat worden, is wel duidelijk. Een van de huiskamers in Torenhof is zelfs naar haar vernoemd en haar collega’s riepen al weken voor vertrek ‘wat moeten we straks zonder jou?’ Wat Karin na haar pensionering gaat doen, weet ze nog niet precies. ‘Ik heb al wat vrijwilligerswerk lopen bij de Oranjevereniging en bij de Dag van het Werkpaard. Maar eerst lekker met Frans op vakantie en dan zie ik wel weer.’