door Angélique Boezel-Spoor
Helaas wordt er wereldwijd nog steeds wreed omgegaan met tal van dieren. Wie staat er bijvoorbeeld stil bij het misselijkmakende gegeven dat er leeuwen speciaal worden gefokt om later bij de jacht te kunnen worden afgeschoten door weerzinwekkende lieden die grof geld neerleggen voor zo’n laffe moordpartij. Het gaat een ieders weldenkend verstand te boven.

Om dit soort misstanden tegen te gaan, werd de stichting WildatLife in Duitsland opgezet door Aslihan Gedik, een dame van Turks-Nederlandse komaf die werkzaam is in Frankfurt als bankier. Naast haar reguliere werk heeft zij zich als doel gesteld om op te komen voor de rechten van mishandelde, verweesde en bedreigde diersoorten. Haar organisatie staat los van de overheid en richt zich onder meer op de strijd tegen stroperij, wetshandhaving, onderwijs en directe actie bij het redden van dieren in het wild. wildatlife.org

Pim Volkers zet zich in
Pim Volkers heeft zich ontfermd over de tak van het project die de apensoorten onder haar hoede heeft en met name de chimpansees. Los van het welzijn van deze dieren wordt er in Afrikaanse landen als Angola, Congo en Botswana gelobbyd om de bevolking ervan te doordringen om te stoppen met deze diersoort te consumeren. Het eten van apen verhoogt de kans op talrijke ziektes en met corona nog vers in het geheugen zit niemand daarop te wachten. Bovendien is het handelen in apen strafbaar. Maar uiteraard ligt de nadruk op het welzijn van de dieren. Pim is ter plekke bezig geweest met het in beslag nemen van de betrokken apen, die in eerste instantie in een eigen opvang worden geplaatst in het regenwoud. Naast chimpansees werkt hij ook met makaken en gorilla’s. Doel is om de verkregen primaten uiteindelijk te vervoeren naar het Tchimpounga Nature Reserve in Congo om onder de auspiciën van de wereldberoemde biologe/antropologe en inmiddels 89-jarige Jane Goodall te rehabiliteren. Pim heeft deze Britse jaren geleden leren kennen op een reis door Afrika en er is een nauwe samenwerking ontstaan. Bedoeling is om de apen daar te leren weer voor zichzelf te zorgen nadat ze 40 dagen in quarantaine hebben gezeten. Overigens zijn er nog meer opvangplekken, want de dieren worden onderverdeeld hoe ze eraan toe zijn: zwaar getraumatiseerd, iets minder, baby-opvang etc.

Wildlife fotograaf
Bijzonder is trouwens om te horen dat deze diersoort toch wel specifieke menselijke trekjes vertoont. Want bij elke groep apen zit er wel een aantal die helemaal geen zin heeft om hun eigen kostje weer bij elkaar te scharrelen en die rustig afwachten tot de opvang hen weer voert. De organisatie kan gelukkig rekenen op steun van rangers in het regenwoud en diverse aangesloten dierenartsen. En ook larf-papa Freek Vonk heeft wel eens zijn medewerking verleend. Pim leerde Aslihan kennen in 2003 in Amsterdam en hun beider passie voor dieren schiep een band. Net zoals zij heeft hij een totaal andere achtergrond. Pim, opgegroeid in Blaricum en resideert tegenwoordig in Laren, is in het dagelijks leven wildlife fotograaf. volkers.net