door Angélique Boezel-Spoor
Wellicht komt het bekend voor. Binnen het gemiddelde huwelijk worden de huishoudelijke taken over het algemeen verdeeld zonder dat daar zelfs maar een woord aan vuil wordt gemaakt. Moeder ruimt bijvoorbeeld zonder morren de vaatwasser in, pa neemt automatisch de BBQ voor zijn rekening en met een beetje geluk weten de kinderen de wasmand te vinden. Om maar te zwijgen van de talloze huishoudens in het Gooi waar een au-pair deze bezigheden op haar/zijn to do lijstje aantreft (mooi onderwerp voor een nieuw artikel!).

Bij ons thuis is het er zo ingeslopen, dat qua ‘verplichting’ de wandelingen met de hond zijn afgestemd op onze persoonlijke dagactiviteiten, waarbij het laatste avondrondje eigenlijk steevast ligt op het bordje van ‘den echtgenoot’. Maar dat ‘ligt’ wordt inmiddels met enige regelmaat vervangen door ‘lag’, want sinds de wederhelft officieel met pensioen is, streeft hij het na om bij alle wedstrijden van zijn teerbeminde Ajax lijfelijk aanwezig te zijn. Dit houdt dus niet alleen in dat hij gehuld in rood-wit gebreide attributen zich op de tribunes van de Johan Cruijff Arena verschanst, maar dat hij tegenwoordig ook de buitenlandse wedstrijden van zijn cluppie bijwoont, inclusief bijbehorende overnachtingen. U voelt de bui al hangen: het laatste rondje van de dag komt bij dergelijke uitjes derhalve dan op mij neer.

Hoe je ook wandelt of keert
Op zich uiteraard pas de problème, maar hoe grappig is het, dat je als je ’s avonds in het donker – als je dat niet gewend bent – met je viervoeter ons dorp induikt, je na twee straten al compleet ‘verdwaald’ bent?! Serieus, ik heb steevast na vijf minuten al geen idee meer waar ik ben… Zó anders hoe straten er uitzien nadat de zon onder is en hoe romantisch de knusse huisjes in het donker ogen met hun verlichte ramen. Dus daar loop je met je labrador in het maanlicht, door een soort van kabouterdorp en al zou je er een miljoen mee kunnen verdienen, je zou echt de naam van de straat niet kunnen noemen waar je je op dat moment bevindt. Is toch geweldig? Je beleeft gewoon een sprookje in je eigen achtertuin.

En verontrustend is het allerminst, want iedereen weet, dat hoe je ook wandelt of keert, of je wilt of niet, je in het centrum altijd weer uitkomt op de Meentweg!

Privé Efteling-belevenis
Inmiddels is het zelfs zo erg, dat ik stiekem reikhalzend uitkijk naar volgend jaar als Ajax opnieuw in het buitenland moet presteren. Manlief weer happy met zijn mannen-onder-elkaar-uitje en ik verheug me gniffelend op mijn privé Efteling-beleving ’s avonds laat…