door Frans Ruijter
Ons dorp is in meerdere opzichten uniek te noemen. Eén ding dat direct opvalt, is dat we de kerk niet in het midden hebben, zoals in de omliggende plaatsen wel het geval is. Blaricum-Dorp ligt ingeklemd tussen de Dorpskerk aan de zuidwestkant en de St. Vituskerk aan de oostkant van Blaricum-Dorp.

Ooit was ons dorp, of wat daarvoor doorging, gesitueerd rond wat nu de Dorpskerk is. Door de grote brand op 26 maart 1698 -ontstaan door het drogen van vlas in een van de hoofdzakelijk uit riet bestaande huisjes- werd een groot gedeelte van het dorp verwoest. Ook de kerk liep brandschade op. Het dorp schoof langzaamaan in oostelijke richting op. Eén van de redenen daarvoor was dat de grond vruchtbaarder was richting de meent.

Verbinding zoeken
Vanaf het einde van de 18e eeuw werd het de katholieken weer toegestaan hun geloof openlijk te belijden. Aan het einde van de Kerklaan verscheen in 1825 het katholieke godshuis, een zogenoemd Waterstaatskerkje. In 1871 werd dit vervangen door de huidige St. Vituskerk, die op 2 mei van dat jaar werd ingewijd. Vanuit beide geloofsgemeenschappen -de Dorpskerk aan de Torenlaan, waar de Protestantse Gemeente Blaricum gehuisvest is, en de katholieke St. Vituskerk aan de Kerklaan- wordt met kerst de geboorte van Jezus herdacht. Niet als ‘concurrenten’, maar juist om de verbinding te zoeken waar velen in deze onzekere geopolitieke tijden behoefte aan
hebben.

Met de kerstster, die ook dit jaar vanaf de Schapendrift ons dorp mooi verlicht, wens ik u allen hele gezellige en fijne kerstdagen toe en een vredig, maar bovenal gezond 2026.