door Marjan Leunissen
Op de Woensberg vangt onze gemeente sinds mei Oekraïners op die zijn gevlucht voor de verwoestende oorlog in hun land. Tijdens de opbouw van de vakantiehuizen, waar ze hun intrek in hebben genomen, besloot ik een gedicht voor deze vluchtelingen te schrijven om hen een hart onder de riem te steken.

Want als je alles, je familie, je huis én je thuis, achter moet laten zonder dat je weet of je het ooit nog terug zal zien, is dat heel ingrijpend. Dit gedicht wordt op 1 oktober in zowel het Oekraïens als Nederlands opgehangen in de gezamenlijke woonkamer op de opvanglocatie.