door Jan Greven
Het leek dinsdag 22 november jl. een gewone raadsvergadering te worden. Op de agenda vijf punten, waaronder goedkeuring voor de bouw van een diep onderkelderd kantoorgebouw op de hei van de Tafelberg. Vraag me niet hoe het mogelijk is, dat je daar, pal tegenover de schaapskooi mag bouwen. Zal wel iets overgewaaids uit een ver verleden zijn. Een particuliere investeringsmaatschappij uit Laren gaat er kantoor houden. Tijdens een rondetafelgesprek (rtg) een week eerder, was de raad haast euforisch geweest over het ontwerp van de architect.

Wel dreigden de natuurbeschermers van de Vrienden van het Gooi toen nog roet in het eten te gooien. De Vrienden, nooit te beroerd om een feestje te verstoren als het welzijn van de natuur in het geding is, hadden ontdekt dat je zonder aparte toestemming niet meer dan drie meter diep de grond in mag voor onderkeldering. En dit plan ging vijf meter. Was die speciale toestemming er, vroegen ze en voegden er vilein aan toe dat ook de overheid zich aan de wet moet houden. Kennelijk was die toestemming er want in de stukken van de raadsvergadering was ik het vriendenbezwaar niet meer tegengekomen.

Wel op de agenda stond het bouwplan voor zeven woningen op het terrein van voorheen Melkfabriek De Verwachting. Het bouwplan had deze zomer ter inzage gelegen. Zes ‘reclamanten’ hadden een ‘zienswijze’ ingebracht. Eén reclamant was de Stichting Karakteristiek Blaricum (SKB). De vijf anderen omwonenden. Alle zes kritisch. Alle zes ongegrond verklaard. De Raad zou vanavond een goedkeuringstempel op die ongegrondverklaringen zetten.

Toen ik even voor acht uur bij het BEL-gebouw parkeerde, dacht ik dat ik wel even onder de pannen zou zijn. Maar het liep anders. Om half negen zat ik alweer in de auto en dat kwam door Willem Pel, fractievoorzitter van Hart voor Blaricum. Willem had meteen al in het begin voorgesteld twee van de vijf bespreekpunten door te schuiven naar de volgende vergadering in december. Over de overige punten, waaronder het bouwplan v/h Melkfabriek zou alleen gestemd en niet meer gediscussieerd worden. Dan schiet het lekker op. Het komt me voor dat je dit niet te vaak moet doen. Dat je zo’n raadsagenda niet te vaak last minute moet veranderen. Als je tenminste nog prijs stelt op zoiets als publiek. Dat kwam dit keer voor niks en publiek houdt daar niet van.

Zelden heb ik twee partijen zo langs elkaar heen horen praten als in de nota waarin het college de zes zienswijzen ongegrond verklaart. De reclamanten hebben het over het beschermde dorpsgezicht, over de noodzaak aan te sluiten bij de schaal van de bestaande bebouwing, over het propperige karakter van de nieuwbouw. Het college stelt daar regels, procedures en bevindingen van adviesbureaus tegenover. Alles keurig op orde. De bouw kan doorgaan. De raad volgde, zonder discussie. Het resultaat: dovemansoren. Ik las dat de SKB naar de rechter wil stappen om de gemeente te dwingen zich aan haar eigen ruimtelijke beleidskaders te houden.

Kijk, daar had ik die dinsdagavond graag iets over willen horen.