door Jan Greven
De raadsleden die deelnamen aan het Ronde Tafel Gesprek (RTG) van 14 februari jl. waren al vroeg weer thuis. Insprekers hadden zich niet gemeld. Er was maar één agendapunt en een borrel na afloop was er ook niet bij.

Verbeeld ik het me, of heeft de raad de laatste maanden minder te bespreken? Ik herinner me van vroeger steevast twee RTG’s als voorbereiding en raadsvergaderingen die de aanwezigen tot een uur of elf/half twaalf van de straat hielden. Kom daar nu eens om. De eerste februari-RTG was geschrapt. De tweede, die van de 14e, had alleen dat ene agendapunt.

Niet zomaar een agendapunt trouwens. Het ging over het HOV. HOV staat voor Hoogwaardig Openbaar Vervoer. HOV staat voor bussen. Maar HOV staat vooral voor emoties. Over het HOV is eindeloos gepraat. Maar de discussie nadert haar einde. De hoofdlijnen, route en halteplaatsen, staan vast. Wat rest is nadere invulling. Voor Blaricum komt dat neer op inrichting van de Stroomzijde, de weg tussen de rotonde op de Huizense Aristoteleslaan en de Stichtseweg. In het verleden draaide de inrichting van de Stroomzijde om drie vragen. Hoe steek je als voetganger, fietser of kind op weg naar school met al die bussen straks veilig de weg over? Hoe verhinder je dat Huizer auto’s de Stroomzijde als sluiproute gebruiken om via de Stichtseweg op de A 27 te komen? En tenslotte, heel belangrijk voor de aanwonenden: hoe beperk je geluidshinder met zo veel busverkeer?

Om maar met dat laatste te beginnen: de geluidshinder zal toenemen. Ondanks protest van de aanwonenden die iets heel anders, iets over stil en rustig wonen in het Gooi, hadden gehoord toen ze hun huis kochten. Ik heb hun emoties gezien en hen bewonderd om de rust waarmee ze de feiten uiteindelijk accepteerden. Ik moest aan die aanwonenden denken, toen geen van de raadsleden hun woede en frustratie in herinnering riep. Ook door onhandig manouvreren moet er nu zo veel tijd en geld besteed worden aan de inrichting van de Stroomzijde. Tijd en geld die de raad aan andere dingen had kunnen besteden, als er voor het andere traject was gekozen. Je hoorde er niemand meer over. Ik blijf last houden van mijn geheugen.
Gelukkig kon de raad op de andere punten wel leveren. Voor veilig oversteken wordt een fietsbrug verplaatst naar een rustiger gedeelte en wordt een voetpad verlegd. Naar de veiligheid is uitvoerig onderzoek gedaan. Nieuw onderzoek komt als alles een tijdje draait. En wat betreft het sluipverkeer: bij de Floris V Dreef is nu zo’n ingewikkelde knoop in de weg voorzien dat de Huizer sluiper het wel uit zijn hoofd laat de afslag toch te nemen. Tegelijk kun je niet zeggen dat de weg afgesloten is.

Vroeg thuisgekomen, viel ik midden in de beelden van de Turkse aardbeving. Gelukkig het land waar een raad weinig te bespreken heeft.