door Angélique Boezel-Spoor
Als de schoolbel in juli de zomervakantie inluidt, betekent dit tegelijkertijd het einde van de lange loopbaan van Guus Braakhuis. Hij stopt na 42 jaar met fulltime werken waarvan 25 jaar bij de Bernardusschool. De 63-jarige gaat met vervroegd pensioen.

Guus was bij de Bernardus meester, adjunct-directeur en directeur. Maar hij heeft altijd voor de klas gestaan. Hij legt uit dat er toch wel een verschil is tussen het ‘gewoon’ als leerkracht functioneren en daarnaast ook nog zitten op de directeursstoel. ‘Er komen dan vraagstukken en beslissingen voorbij, waarvan de eindverantwoording expliciet bij jou ligt en dat kan soms best wel zwaar zijn.’

Meneer en meester Guus
Ondanks dat hij deze uitdaging met plezier vervulde, besloot hij een jaar geleden na elf seizoenen om het leiderschap in te leveren en helemaal terug te keren naar de basis. Oftewel ‘meneer’ Guus werd weer ‘meester’ Guus. Want voor de klas staan, vindt hij zoals hij zelf zegt ‘gewoon het leukste’. Het lesgeven zit in Guus zijn DNA: zowel grootvader als broer, nichten en neven zijn/waren werkzaam in het onderwijs. Het lijkt een soort van roeping: je ‘hebt’ deze gave of je hebt het niet. Het valt in ieder geval niet aan te leren. Wat Guus benadrukt, is dat de kleinschalige Bernardus de leerlingen niet alleen qua kennis klaarstoomt voor de middelbare school, maar dat hen ook veel wordt bijgebracht op sociaal gebied. Zijn wens is dan ook dat dit naar verhouding kleine instituut een belangrijke plek blijft behouden binnen ons dorp. Saillant detail is dat de dochters van Guus – inmiddels 21 en 24 jaar oud – hun basisonderwijs bij pa hebben doorlopen. Ietwat ongemakkelijk soms bij bijvoorbeeld destijds seksuele voorlichting richting zijn kroost, dat heeft hij toen maar gedelegeerd aan een collega. Lastig bleek ook het beoordelen voor de hoofdrol van de eindmusical. Wat doe je als jurylid als je eigen kind de beste kandidaat blijkt te zijn… Ook die keuze werd bij een ander neergelegd, zodat men niet zou denken aan een voorkeursbehandeling.

Geen definitief vaarwel
Voor de goede orde: Guus zegt geen ‘vaarwel’ tegen de school. Hij verwacht dat hij in de toekomst ook veel gaat missen van zijn opvoedkundige bestaan en ziet derhalve zeker wel een mogelijkheid om bij te springen als invalkracht. Maar zich vastpinnen aan vaste dagen is niet aan de orde. Hij wil eerst ondervinden hoe hij zijn pensioen gaat ervaren en wat er op zijn pad gaat komen. Vervelen zal hij zich echter niet zo gauw, want er staat een huisdier op stapel – een Spaanse Waterhond met als pluspunt dat die niet verhaart – dus met zijn in beweging blijven zal het wel goed komen. Dat is sowieso al het geval, want hij maakt deel uit van band The Crew als bassist (waarvan de meeste leden ook uit het onderwijs stammen) en ook is hij veelvuldig in het zwembad te vinden.