door Angélique Boezel-Spoor

Het is weer de tijd van het jaar dat er wordt teruggekeken op de afgelopen twaalf maanden. Wat ga je daar over schrijven… Mmm, dingetje…

Je komt thuis van je werk, manlief zit klaar op de bank voor een voetbalwedstrijd (gaap…) en je gaat achter je bureautje zitten met een glaasje (welverdiende) cava. En je denkt na…

We hadden een paar jaar geleden te kampen met corona, het hele land in rep en roer. Het meest heftige vond ik destijds dat er levenslange vriendschappen sneuvelden door de vraag ‘wel of niet vaccineren’. Inmiddels bijna twee jaar geleden begon de oorlog tussen Rusland en Oekraïne. Daardoor opnieuw allerlei discussies over van alles en nog wat. En jawel, als verrotte kers op de over-de-datum-taart nu het conflict tussen Hamas-Israël, of Israël-Hamas voordat daar iemand boos over wordt. Wederom mensen die ruziën over dit gebeuren, elkaar het leven zuur maken en ongezouten meningen hebben.

Mijn wens voor 2024 is derhalve heel simpel. Ik haal hierbij mijn favoriete band The Beatles aan met hun legendarische Let it be…