door Marjolijn Schat
Therèse Klompenhouwer (41) is de onbetwiste nummer een van de wereld in het driebanden groot voor dames. Ze is in het bezit van vijf wereldtitels, tien Europese titels en recentelijk werd ze voor de zeventiende keer Nederlands kampioen.

Driebanden groot, het spel met de keu en drie ballen, is een spelvorm van biljarten waarbij de speelbal minimaal drie banden moet hebben geraakt voordat die de derde (laatste) bal heeft geraakt. En dan gaat het erom wie het eerst 40 caramboles maakt, en dat is wanneer je met een stootbal de twee andere speelballen raakt.

The Queen
Therèse is opgegroeid in het biljartcafé van haar vader in Nijkerk en werd daar als jong meisje gegrepen door de sport. Op 8-jarige leeftijd begon ze met de spelsoort libre. ‘Ik moest op een stoofje staan omdat ik zo klein was dat ik er niet goed bij kon en het verplicht is om contact met de grond te hebben wanneer je afstoot.’ Rond haar 19e stapte ze over op het driebanden en op haar 21e werd ze Nederlands en een jaar later Europees kampioen. Er volgden meer titels en tien jaar later kon ze ook de eerste wereldtitel op haar naam schrijven. In 2022 werd ze voor de vijfde keer wereldkampioen, in eigen land. ‘Dit was zo speciaal. Spelen voor thuispubliek. Mijn ouders, broer, partner, iedereen was erbij. Geweldig.’ Haar successen, en óók die in wedstrijden tegen de mannen, leverde haar al snel de bijnaam The Queen op: de internationale koningin van het driebanden groot.

Alles op alles gezet
Therèse heeft dan ook alles op alles gezet om zover te komen. Lessen, trainen, krachttraining, gezond leven, gedisciplineerd leven en heel veel internationale toernooien spelen.
En dit eerst allemaal naast een drukke baan. Daarna werkte Therèse tien jaar alleen in de zomermaanden, in de keuken van het café van haar vader, en was de rest van het jaar bezig met de biljartsport. ‘En dat was zeker geen vetpot.’ Vanaf 2015 is ze fulltime prof en leeft ze van het biljarten: van het prijzengeld, de sponsoring, het geven van clinics en het spelen van competities.

Voor de liefde naar Blaricum
De liefde bracht haar een jaar geleden naar ons dorp. Hier woont ze met haar vrouw Eveline en haar kinderen. ‘Ik zit nu aan de top en wil zo lang mogelijk aan de top blijven. Ik leef nog steeds als topsporter, biljart zo’n 28 uur per week, maar ik hoef niet zo nodig meer aan alles mee te doen. En dat heeft zeker te maken met Eveline en het gezinsleven.’ Wat Therèse nog wel wil doen, is in 2025 meedoen aan de World Games (een internationaal sportevenement voor sporten en sportonderdelen die niet binnen de Olympische Spelen vallen). ‘Dit is nieuw voor driebanden en die prijs wil ik zeker graag binnen-slepen.’

Misschien iets minder anoniem…
Nederland kent geen grote biljartcultuur. Anders is dat in Zuid-Korea waar Therèse veel speelt. Daar is de sport heel populair en Therèse ook heel bekend. Anoniem over straat is daar niet aan de orde. Er wordt haar voortdurend om een handtekening of selfie gevraagd. Binnenkort gaat ze naar Colombia, waar de sport ook heel groot is, en hier staan naast de wedstrijden ook verschillende fotosessies en televisieopnames op het programma. De rust hier in ons dorp kan Therèse dan ook zeer waarderen. Maar misschien vanaf nu wel iets minder anoniem…