door Marloek de Greeff
Frans Elbers begon in 1998 met het organiseren van en speakeren tijdens het ringsteken bij de kermisactiviteiten. Dat betekent dat hij als vrijwilliger ruim twintig keer een belangrijke spil was tijdens
dit kermisonderdeel.

‘Eind jaren ’70 versierde ik aanspanningen voor het ringsteken. Ik deed dat vaak met zelfgekweekte bloemen, hartstikke leuk om te doen. Veel werk, maar met voldoening en diverse wisselbekers als resultaat. Mijn kinderen deden later mee met het aangespannen ringsteken. Ik liep dus al jaren rond bij het ringsteken.’ Toen Adrie van Zon, de toenmalige voorzitter van de Oranjevereniging, belde om te vragen of Frans spreekstalmeester wilde zijn bij het ringsteken, zag hij dat meteen zitten. Hij kende het dorp en de meeste deelnemers goed en bovendien deed Frans al 25 jaar aan amateurtoneel. Geen last van podiumvrees dus. Zo is het speakeren begonnen. En daar bleef het niet bij, Frans ging, eerst samen met Anton van Klooster en later met Nicole Vos, ook een rol spelen in de organisatie van het evenement.

Ringsteken
Op maandag zijn er bij het ringsteken zestien vrijwilligers actief. Iemand die het startsein geeft, ringmeesters, ringenrapers, juryleden… Al die vrijwilligers moeten bij elkaar gebracht worden, weten wat er van ze verwacht wordt en van een drankje voorzien worden. De organisatie levert een stukje aan voor de mooie feestkrant die Ton Hartong maakt, houdt de inschrijvingen bij en zorgt dat alle wisselbekers op tijd klaar staan. Het ringsteken neemt wel een paar uur in beslag, niet niks om dat goed te laten lopen en aan elkaar te praten.

Meer deelnemers
Het concept van het ringsteken met de aanspanningen en ongezadelde pony’s en paarden veranderde in de loop van de jaren. ‘Er doen nu bijvoorbeeld andere paarden mee. Vroeger waren het boerenpaarden, nu zijn het sportpaarden. Die zijn een andere ondergrond gewend. Daarom is het evenement met de ongezadelde pony’s en paarden verplaatst van het Ziekenweitje naar Stad en Lande Ruiters, dat is veiliger voor de paarden.’ De animo om aanspanningen op maandagmorgen te laten keuren en daarna door het dorp te rijden nam af. In 2018 maakte Frans een plan om het versieren van de aanspanningen nieuw leven in te blazen en toekomstbestendig te maken. Met een werkgroep is dat plan doorgesproken en in gang gezet. Dat resulteerde in meer deelnemers. Het evenement kan zo nog lang een gezellig onderdeel van de kermis blijven.

Tijd om te stoppen
Frans zal niet meer als spreekstalmeester te horen zijn bij het ringsteken. Inmiddels woonachtig in Huizen, kent hij niet alle ins & outs van Blaricum en deelnemers meer. Tijd om te stoppen. Dat deed Frans op de maandagmiddag na het ringsteken van de junioren-aanspanningen. Lida Willard en Stef van den Bergh nemen het stokje over. Lida de organisatie, Stef het speakeren. Frans trok hem het oranje jasje dat hij altijd droeg als spreekstalmeester aan.

Als dank kreeg Frans een warme speech van Frans Ruijter, een bos bloemen en een prachtig gedenkteken. ‘Het is mooi geweest’, zegt Frans. Dat heb je mooi gedaan Frans, dank je wel!