door Angélique Boezel-Spoor
Een interessante discussie is landelijk aan de gang. Bij een bekend dagblad werd recent aan de lezers de stelling voorgelegd of men vindt dat katten buiten los mogen lopen. Meer dan 60 van de ondervraagden liet weten dat men er de voorkeur aan geeft dat katten, net zoals honden, aan de lijn worden uitgelaten en dat kattenluiken ’s nachts dicht blijven. De achterliggende gedachte, zo meldt de Stichting Huiskat Thuiskat, is dat de loslopende mini-leeuwtjes beschermde diersoorten doden.

Eerlijk is eerlijk, daar zit een kern van waarheid in. Een loslopende kat zal wellicht ook weleens variatie in zijn menu willen en af en toe een vogeltje vangen in plaats van de gebruikelijke muis. Maar is dat nu zo’n onoverkomelijke ramp? Heeft dat niet iets met ‘de natuur’ te maken? Als ik langs het water een reiger gretig een eendenkuikentje achterover zie slokken, word ook ik onpasselijk en wil de langnek het liefst door elkaar schudden om hem te laten stoppen met zijn afschuwwekkende praktijken, maar ook dát is gedrag dat door Moedertje Natuur bedacht is.

Onze twee kattenbroertjes
Naast de jullie inmiddels welbekende labrador Clint, mogen wij ons ook de eigenaren noemen van twee kattenbroertjes. Die waren er al veel eerder dan de hond. Om ons te behoeden voor ongewenst muizenbezoek gezien de ligging van onze woning tussen de boerderijen. De drie huisdieren zijn inmiddels hartsvrienden, maar dat terzijde. En ja, onze katten leven een bestaan waar menig poes alleen maar van kan dromen. In huis staat altijd eten en water klaar en via het kattenluik kunnen de heren komen en gaan op het door hen gewenste tijdstip. En wanneer het de mannen genegen is, komen ze bij ons op schoot liggen of betrekken hun eigen stoel… Hoe kan ik na jaren hun vertrouwde bestaan ineens zo drastisch veranderen door ze aan een lijntje buiten te laten lopen? Ik vrees dat ze er totaal niets van zouden snappen, dat ze denken dat ze straf krijgen om een voor hen totaal onbekende reden en dat hun leven door alle opgelegde frustraties aanzienlijk verkort zou worden.

Stad versus dorp
Terug naar het verhaal in de krant. Ik kan me voorstellen dat in een grote stad het huisdier-gebeuren een compleet andere invulling heeft dan bij ons in het dorp. Honden moeten daar sowieso aan de lijn en de meeste katten zijn daar waarschijnlijk veroordeeld tot een binnenshuis-leven met kattenbak en weten simpelweg niet beter. Zoals net geschetst geven wij Blaricummers een geheel ander leven aan onze huisdieren dan hun soortgenoten in een metropool. Onze beestjes mogen in hun pootjes klappen gezien hun vrijheden! Ook zou men kunnen denken dat in een boerendorp de buitenlopende katten een functie vervullen met het eerdergenoemde muizen vangen…

Deze kwestie is bepaald nog niet beslecht. Uw raad, mening, of andere manieren om tot een oplossing te komen voor alle partijen, zien wij graag tegemoet.