door Sybert Blijdenstein
Op 15 augustus werd ze tachtig jaar: Tiny Ligthart, wie kent haar niet? De voormalige gastvrouw van de Vitusparochie en nu vrijwilligster in het Torenhof-restaurant. Toegewijd en betrokken is ze. Met twee voeten stevig op de grond. Vanaf haar jeugd dienstbaar aan de medemens. Dankbaar over wat het leven haar gegeven heeft. Een welgemeende en hartelijke gelukwens van ons dorp is daarom hier op zijn plaats!

Al 51 jaar staat Tiny onze emeritus pastoor en ook oud hei & wei redactielid Jan Willems (93) terzijde. Nuchter is ze, maar met humor. Zoals ze vertelt over haar kennismaking met kapper Gert Töpfel. Ze stelde zich voor: ‘Ik ben de huisgenoot van pastoor Willems.’ Gert, daarop, droog: ’Maakt niet uit, Tiny. Als je maar gelukkig bent.’ En dat is ze altijd gebleven. Tiny en Jan delen hun hobby’s: Lezen, sport op tv, klaverjassen en discussiëren, vooral niet te hoogdravend. Jan en Tiny missen nu best wel de jaren van gezelligheid en de inloop in de Blaricumse pastorie. Tiny’s hartenwens is daarom, ook namens Jan: ‘Loop toch eens binnen bij ons aan de Wezeboom, je bent altijd welkom!’

Jeugdjaren en later
Tiny werd in 1942 geboren in Nibbixwoud in West-Friesland. Ze was de tweede uit een gezin van elf meisjes. Het enige broertje stierf jong. Ze woonden in een huis met drie slaapkamers, twee beneden en één boven. Hun enige verwarming was de kolenkachel beneden. De nog warme ijzeren deksel ging, in een doek gewikkeld, mee naar boven het bed in. De jongere zusjes hielpen, ook toen ze elders al een baantje hadden, hun moeder in de huishouding en met de zorg voor de allerjongsten. Elke cent werd omgedraaid. Helaas overleed hun vader, in dienst bij een brandstoffenhandelaar, al met 49 jaar. Hun moeder werd daarentegen 92! Op haar 13e begon Tiny in de huishouding op een boerderij. Op haar 15e ging ze naar een gezin met zes kinderen, waarvan de moeder, toen Tiny 19 werd, in het kraambed overleed. Ze runde dat gezin, van toen zeven kinderen, nog anderhalf jaar. Totdat de vader hertrouwde. Vanaf haar 21e jaar kookte ze in het bejaarden- en verzorgingshuis in Wognum. Ze was al jong actief, speelde trommel in een drumband en was tamboermaître en leidster van het Jongensgilde. Ook speelde ze handbal en tennis. Dat laatste jarenlang, ook in Blaricum nog, met Jan en vrienden.

Jan Willems
In 1971 solliciteerde Tiny bij de rector van het ziekenhuis in Heemskerk, Jan Willems. Ze kwam twee weken bij hem op proef om vervolgens nooit meer weg te gaan, of beter gezegd, om altijd mee te verhuizen naar waar hij als pastoor heenging. In 1973 kwam Jan’s promotie naar pastoor/deken in Den Helder. Daar bleven ze 17 jaar. In 1989 vroeg Jan overplaatsing aan nadat hem Blaricum was aangeboden, als opvolger van pastoor Nico de Gooijer. Ook trok de mooie natuur en het dorpse karakter hen beiden sterk aan. Zo kwamen ze toen in Blaricum, waar ze inmiddels 33 jaar wonen in een dorp dat hen zeer dierbaar is geworden.