door Frans Ruijter

Het was in februari 1963 toen ik als 11-jarig jongetje voor mijn moeder een boodschap moest doen bij Van Meerwijk aan de Angerechtsweg 3. Dat was een winkeltje waar ze laarzen, klompen, dweilen en aanverwante artikelen verkochten, een soort Meelmuis, maar dan in het klein. 

In de winkel was Stef de Jong, beter bekend als Stef van Henk van Steffen, aan de beurt. Ik ving flarden van het gesprek op dat hij met Marie van Meerwijk voerde. Emotioneel vertelde hij dat hij Blaricum ging verlaten en de boerderij van zijn schoonouders in Herwen over ging nemen. Stef had zijn vrouw Truus Goris ontmoet bij de familie Rigter aan de Kerk-
laan 3, waar Truus in betrekking was. Zij trouwden in 1961. Stef wilde nog een paar klompen en laarzen vanuit Blaricum meenemen om zich op Blaricums schoeisel in zijn nieuwe woonplaats voort te kunnen bewegen. Zo vertrok hij een paar dagen later richting Gelderland, vlak bij de Duitse grens.

Erfgooier

Stef was de oudste zoon thuis en had twee zusters boven hem. Hij wilde graag boer worden. Stef stamde uit het eeuwenoude Erfgooiersgeslacht De Jong en voldeed aan de voorwaarde om ook gebruik te gaan maken van dat recht om scharende erfgooier te worden. Je moest zelfstandige stalruimte hebben, die vond hij in de toen leegstaande boerderij van Meeuwis Raven op de hoek van de Fransepad en Stachouwerweg. Daarnaast moest je 21 jaar én getrouwd zijn. Aan deze beide voorwaarden voldeed hij ook. Stef begon hier met tien koeien, maar kans op uitbreiding van dit bedrijfje was op deze plek niet gemakkelijk, waarna hij de mogelijkheid kreeg om de boerderij van Truus haar ouders in Herwen over te nemen.

Twee broers

Ik moest aan dit voorval denken toen ik op 2 november jl. ging condoleren bij Piet van Henk van Steffen, een jongere broer van Stef. Daar hoorde ik dat de kinderen van Stef, die op weg naar Eemnes waren om ook naar deze condoleance te gaan, naar huis werden geroepen omdat hun vader snel achteruitging. Hoe kan het leven lopen, of juist het eindigen daarvan… Piet overleed op 29 oktober op 89-jarige leeftijd en werd op 3 november begraven in Eemnes. Stef overleed op 2 november op 92-jarige leeftijd en werd op 9 november begraven in Herwen.

Goed ingeburgerd

Tijdens de uitvaart van Stef in Herwen viel mij een paar dingen op. De kerk zat bomvol. Als er nog zoveel mensen naar je uitvaart komen op zo’n hoge leeftijd, heb je het gewoon heel goed gedaan en is het een teken dat je nog volop in het leven stond. Terwijl hij toch bijna 60 jaar geleden als buitenstaander een plekje moest verdienen in een nieuwe omgeving. Dan kun je wel zeggen dat Stef  daar goed was ingeburgerd, al vertelde een zwager van hem tijdens de uitvaart dat er nogal wat ‘taalproblemen’ waren in het begin. Men sprak in Herwen een zwaar dialect, maar ook het Blaricumse dialect werd niet overal in Nederland verstaan. Zo kan het bijna gelijktijdig overlijden van twee geboren Blaricummers een mooie jeugdherinnering bij je losmaken.