door Loes Post-Jamaat
Ria Bulten-van der Mik is geboren in Amsterdam. Het gezin verhuisde naar Den Haag waar in 1945 haar zusje Irene, haar naam betekent ‘vrede’, werd geboren. Daarna kwamen er nog twee broertjes, een tweeling.

Ria groeide op in een warm en harmonieus gezin. Haar vader was boekhouder maar haar moeder, die huisvrouw was, had de broek aan. Toen Ria trouwde, ging ze in Voorburg wonen en later in Utrecht en Bilthoven. Ria is 25 jaar secretaresse geweest van de directeur-generaal van het RIVM in Bilthoven. Ze heeft het daar heel erg naar haar zin gehad. Door intreding van de VUT kreeg ze de mogelijkheid om al met haar 55e met pensioen te gaan.

Hoe bent u in Blaricum terechtgekomen?
‘Mijn tweede man Erik was chemicus bij TNO. Maar het allerliefste maakte hij muziek. Hij speelde kornet, een koperen blaasinstrument, in verschillende orkesten. En in Blaricum woonden veel muzikanten. Dus zijn we hier in 1981 komen wonen.’

Wat was de grootste verandering in uw leven?
‘Dat zijn er twee. De scheiding van mijn eerste man, de vader van mijn twee dochters, en het overlijden van Erik. Bij een staaroperatie kreeg hij onverwachts te horen dat hij lymfatische leukemie had. Later kwam ook de diagnose Non-Hodgkin. Hij overleed 5 jaar later, hij was 66 jaar. Zo jammer, hij was zo’n leuke man. Ik mis hem nog steeds. Maar zo is het leven. Hij wist zelf als geen ander dat er geen medicatie voor was. Hij werkte bij TNO met chemotherapeutica tegen kanker en stond aan de wieg van de ontwikkeling van cisplatine. Was gepromoveerd en is daarvoor zelfs gehuldigd door de koningin. Dat was wel bijzonder maar hij was vooral gewoon mijn leuke vent.’

Wat is geluk?
‘Ik ben heel blij met de goede band met mijn kinderen. En het feit dat ik alles nog zelf kan. Dat voelt, zeker op mijn leeftijd, als geluk. Ik wandel graag. Dat heb ik in Nepal gedaan en binnenkort ga ik lopen in Griekenland maar ook ga ik graag in Nederland op pad. Eind juni loop ik mee tijdens de Barchemse vierdaagse. Dan loop ik 30 km per dag en dat is prima te doen. Want je moet wel in beweging blijven en daarom doe ik ook Fit 20 in Laren.’

Wat doet u het liefst?
‘Toen ik zo vroeg met pensioen ging, heb ik mij verdiept in het glas-in-lood. In de Bijvanck werd een cursus Tiffany gegeven. Dit is een glaskunsttechniek waarbij met behulp van koperfolie met kleinere stukjes glas kan worden gewerkt dan bij het traditionele glas-in-lood. Ik heb voor de dorpskerk van Blaricum het kunstobject “Vrouw bij de bron” gemaakt en restauratiewerk gedaan. Ook krijg ik via de atelierroute vaak wat opdrachten. Op het moment ben ik, met toestemming, bezig aan een werk van kunstschilder Hans van Deuren uit Laren.’

Bent u wel eens eenzaam?
‘Eenzaamheid, ik weet eerlijk gezegd niet wat het is. Hoewel er natuurlijk wel vrienden en bekenden zijn die wegvallen. Maar ik heb iedere dag eigenlijk wel wat. Ik heb een heerlijke stacaravan aan de Wilgenplas in Maarssen waar ik met een vriendin afspreek. Fietsen met een andere vriendin, die net haar man verloren heeft. Ik ga op bezoek bij mijn ex-man wiens gezondheid niet zo goed meer is. Voor het glas-in-lood werk moet ik soms echt twee dagen vrijhouden anders krijg ik het nooit af. “Ria wees toch niet zo impulsief. Maar ach, het is ook je charme”, zei Erik altijd.’

Archief hei & wei
Ria heeft het archief van hei & wei dat haar man Erik heeft opgezet, na zijn overlijden overgenomen. Ieder artikel heeft zij gerubriceerd: jaartal, editie, auteur, diverse steekwoorden. Met de komst van onze nieuwe website, waarop nu gezocht kan worden, is dit niet meer nodig. Voor de oudere edities hangt dit zeer bruikbare archief onder onze website. Dankjewel Ria!