door Angélique Boezel-Spoor

Officieel resideert hij al vijftien jaar in Blaricum, maar daar is hij niet altijd te vinden. Met grote regelmaat bevindt Rik Felderhof zich op verschillende continenten. Oorden als Tanzania, Bonaire en Zuid-Frankrijk mag hij graag bezoeken, vaak voor langere tijd. De schoonheid van de natuur en de afwezigheid van hectiek geven hem de rust om tot literaire prestaties te komen. De buitenlandse verblijven vinden vaak hun oorsprong in programma’s die er destijds gemaakt zijn, waardoor er affiniteit met het oord tot stand kwam en er ook vriendschappen ontstonden met mensen aldaar. 

Met name de woning die hij in Oost-Afrika bezit, mag als zeer bijzonder worden gezien, aangezien hij die zelf heeft ontworpen. Zoals hij het zelf met veel voldoening zegt: ‘Ik heb daar mijn eigen huis getekend.’ Op die plek schreef hij zijn trilogie De Vliegenvanger, die hij uitbracht onder het pseudoniem Ravelli. 

Van radio naar televisie

Ooit begon hij bij de radio, om na twintig jaar door te stromen naar televisie en heden ten dage ligt de focus merendeels op het schrijven. Bij al deze media lopen als rode draad het verhalen vertellen, met name levensverhalen die door hem in een voor iedereen te begrijpen vorm worden gegoten. Bij de televisie begon het met het programma De Stoel, waarbij bijzondere mensen plaats namen in een rieten stoel en vervolgens door Rik werden geïnterviewd. Saillant detail hierbij is, dat hij niet in beeld kwam, alleen zijn stem was te horen. Er waren alleen contouren te zien van een man met een hoed. Herkenning op straat bleef dus vooralsnog uit. DE stoel (ok, één van de destijds gebruikte exemplaren) staat nu te ‘vegeteren’ in zijn tuin en een te schattige kleine kind-replica trekt de aandacht in de lichte, aantrekkelijke woonkamer. Het gevolg van de populariteit van dit programma was dat hem werd gevraagd een talkshow te gaan doen, waar hij in eerste instantie niets voor voelde. Aan een tafeltje zitten en mensen ontvangen deden al zovelen. Bovendien voelde hij als zijn eigen kracht het improviseren en niet oeverloos repeteren; anders is de energie al verbruikt voordat er überhaupt iets wordt opgenomen. Toch werd hij opnieuw aan zijn jasje getrokken voor een programma en bedacht toen het omgekeerde concept om gasten niet naar een studio te laten komen, maar naar ‘zijn’ huis in Zuid-Frankrijk, een soort pension, waar mensen konden komen logeren en in ruil voor onderdak en verzorging hun levensverhaal kwamen vertellen. Villa Felderhof (en ook Winter Villa) werd in het leven geroepen en de rest is geschiedenis.

Schrijver

Naast zijn schrijven wordt Rik met regelmaat nog gepolst voor side-opdrachten. Zo was er vorig jaar de 90ste verjaardag van Jan Terlouw, waarbij hij specifiek door familie en vrienden van de jarige werd gevraagd om het vraaggesprek ter ere van deze mijlpaal af te nemen. 

Treffend is ook zijn omschrijving van het creëren (van wat dan ook): je maakt iets wat er nog niet was, het schenkt voldoening en geeft zin aan het leven. Zeker als andere mensen er gelukkig van worden.