door Gaby van Gestel
Als je binnenloopt bij Villa Florian, zorgvilla voor mensen met dementie, is de kans groot dat Wim achter de vleugel zit. Hij komt bijna dagelijks voor de bewoners spelen. Wim Gout (67) ontdekte Villa Florian tijdens het wandelen en dacht al snel ‘hier hoor ik thuis’. Hij meldde zich aan als vrijwilliger bij de villa die nu bijna een jaar bestaat. Vandaag eet ik met hem, de bewoners, gastvrouwen en medische staf, want iedereen eet samen: ontspannen en huiselijk.

Om 16.00 uur krijgen de bewoners soep, waarna er spelletjes gespeeld worden. Ik ben in gesprek met Wim als Henk bij ons aanschuift. Henk woont in de villa en zegt lachend: ‘Ik heb één vrouw ingeleverd en kreeg er twintig voor terug.’ Hij is op dit moment de enige mannelijke bewoner en heeft daar totaal geen moeite mee. Irene daarentegen zou het wel leuk vinden als er meer mannen in de villa komen wonen. ‘Nu moet ik naar de bioscoop als ik een paar knappe mannen wil zien’, vertelt ze glunderend. Vorige week deed ze dat nog met een van de begeleidsters.

Lang zal ze leven, Für Elise en het Wilhelmus
Rond 17.00 uur neemt Wim plaats achter de vleugel in de muziekkamer en speelt favoriete liedjes voor de bewoners. Miepie zingt als oudste bewoonster (102) sinds haar verjaardag een paar weken geleden dagelijks Lang zal ze leven. Gonny houdt van Toon Hermans met 24 rozen en ook Vader Jacob en Für Elise komen voorbij. Nel komt uit Amsterdam en wordt enthousiast als we Aan de Amsterdamse Grachten inzetten, ze kent de teksten goed. We sluiten af met het Wilhelmus. Wat een feest om mee te zingen met de blije bewoners.

Kletsen rond het kookeiland
Rond kwart voor 6 gaan we naar de leefkeuken waar het een gezellige bedoening is. Terwijl de bewoners aan tafel plaatsnemen, staan in de stoomovens de uitgebalanceerde gerechten voor vandaag op te warmen. Het weekmenu wordt ingekocht bij een professioneel cateraar, maar iets als aardappels, groenten en vlees koken de gastvrouwen ook wel zelf. Sommige bewoners helpen met aardappels schillen maar vinden het eigenlijk ook heel fijn dat er nu goed voor ze wordt gezorgd. Het lijkt hier wel een hotel, is een vaak gehoorde reactie.

Het menu
Terwijl gastvrouw Annet en zorgmedewerker Margreet zich om het toetje bekommeren, wordt er gezellig gepraat met de bewoners die nu uit hun appartementen komen. Wim en ik schuiven aan bij Jacqueline en Irene. We eten babi pangang met kroepoek en zelfgemaakte griesmeelpudding met vruchtjes en slagroom als toetje. Na de koffie gaat Jacqueline weer snel naar haar hondje in haar appartement, terwijl Irene verder gaat met haar koffer inpakken voor een reis naar Duitsland. Een aantal bewoners speelt pim-pam-pet met de gastvrouwen terwijl ze wachten op het journaal.

Hartverwarmend samenzijn
Ik heb niet alleen heerlijk gegeten, ik heb vooral genoten van de kennismaking met Gerda, Gonny, Miepie, Nel, Tineke, Henk, Jaqueline, Irene, Annet, Margreet, Diana, Wim en de overige stafleden. Het was een hartverwarmend samenzijn. Het doel om het de bewoners naar de zin te maken wordt hier zichtbaar overtroffen en ik ga zeker nog eens langs voor een spelletje of om iemand mee uit wandelen te nemen.

Vind je het ook leuk om Gaby bij jou aan tafel uit te nodigen? Mail dan naar gaby@hemelsby.com